Er háskólamenntun í öllum tilfellum hagnýt fjárfesting : Prismanámið sem tilviksrannsókn

Verkefnið er lokaðFyrsti kafli ber yfirskriftina Þekkingarhagkerfið, þar sem fjallað er um hugtakið hagnýtingu og hvaða gildi það hefur í samhengi við íslenskt menntakerfi. Spurningum á borð við „getur hagvöxtur alltaf af sér hagsæld?“ eru bornar upp og ólíkar tegundir auðmagns reifaðar, einkum auðmagnstegundakenning Pierre Bourdieu. Í undirkaflanum Hagnýting menntunar, er varpað ljósi á gildi menntunar og hagsmunaárekstra milli einstaklinga og samfélagsheildar. Í öðrum kafla, Kenningar um mannauð, er fjallað um mannauðskenningu Adam Smith og fleiri gagnrýniskenningar á móti henni. Einnig er fjallað um áhrif umframmenntunar mannauðs, á einstaklinga jafnt sem atvinnumarkað auk þess sem fjallað er um lagskiptan vinnumarkað. Í þriðja kaflanum, Menntun og atvinnulíf er rætt um verðmætasköpun þjóða og tilgreindir framleiðsluþættir til verðmætasköpunar. Jafnframt er fjallað um mannauðssköpun, gildi mannauðs og menntunar, þar sem nýsköpun er vaxandi í atvinnulífinu. Ólík sjónarmið eru reifuð um tengsl menntunar við atvinnulíf og fjallað er um ólíkar forsendur atvinnuráðninga og gildi starfsferilsskrár. Hinum ýmsu spurningum er velt upp, samanber „eru störf veitt á réttlátan hátt?“ og „hverju fara atvinnurekendur eftir við val sitt á starfsmönnum?“ Þarna er aftur rætt um hagsmunaárekstra, í þessu tilfelli hagsmuni einstaklinga og atvinnumarkaðs. Fjórði kafli er undir yfirskriftinni Þekkingarsamfélag, þar sem fjallað er um þróun háskólasamfélagsins og markaðsvæðingu háskólanna. Aukið framboð og eftirspurn er á háskólanámi, þar sem sífellt fleiri sjá hag sinn í aukinni menntun. Velt er upp spurningum á borð við „hvert hlutverk og stefnumótun háskóla er“. Að lokum er svo fjallað um stofnanavald og valdbeitingu innan háskólasamfélagsins. Í fimmta kafla, Háskólagreinar, verða rekin áhrif markaðsvæðingar á þróun háskólagreina, sérstaklega er fjallað um þverfagleika og aukin umsvif hans innan háskólans. Menningarfræði og söguleg þróun hennar er í framhaldi af því rakin og hlutverk gagnrýnar og skapandi hugsunar sem hafa fengið sífellt meira vægi. Sjötti kafli ber heitið „Hedónísk fræði“ og fjallar um umbun og refsingu menntakerfisins, þar sem nemendur eru hvattir til að mennta sig til þess að fá viðurkenningu og forðast refsingu. Spurningar á borð við „á hvaða forsendum stundar fólk nám?“ og „hvað einkennir góða kennslu?“ vakna í þeim kafla. Í undirkaflanum „Skemmtinám“ er hugsanlega að finna nýjan vísi að námi, svokölluðu „Skemmtinámi“ eða „edu-tainment“. Í framhaldi af því er svo rætt um smekk og námsval, þar sem hugtökin tengjast að talsverðu leyti. Einnig verður spurningum velt upp eins og „Hversu mikið val höfum við?“ og „hvað með allt hitt sem er ekki í boði?“ Í sjöunda kafla er sú aðferðafræði kynnt sem beitt var við rannsóknina. Hóp þátttakenda er lýst, jafnt sem framkvæmd og gagnaöflun. Í áttunda kafla er Prismanáminu lýst gaumgæfilega. Hugmyndin að baki Prisma er rakin sem og tildrög námsins. Leitast er við að lýsa aðstæðum, umhverfi, verkefnum og fleiru sem snýr að náminu skilmerkilega. Að lokum er svo gagnagreining á viðtölum og niðurstöður kynntar í loki