Viðhorf forstjóra og framkvæmdarstjóra til samþættingar milli vinnu og einkalífs

Markmiðið með þessari rannsókn er að kanna viðhorf íslenskra forstjóra og framkvæmdastjóra til samþættinga vinnu og einkalífs, og hvernig leggja þeir línurnar í fyrirtækjamenningu hvað samþættingu vinnu og einkalífs varðar. Í rannsókninni er byrjað á því að rekja mannauðsstjórnun í sögulegu ljósi, því mannauðsstjórnun er grunnurinn að allri þeirri hugmyndafræði sem á eftir kemur. Það er að segja að starfsmannastefnu, samþættingu vinnu og einkalífs og fyrirtækjamenningu. Leitast er við að skilgreina hvað átt er við með mannauðsstjórnun, hvernig það hugtak varð til og hvaða hlutverki það gegnir í nútíma vinnuumhverfi. Út frá mannauðsstjóra hugtakinu er leitast við að gera grein fyrir starfsgæðum, en hugtakið staðfestir og undirstrikar það hvers vegna er þörf á starfsmannastefnu og því að koma til móts við starfsfólkið með samþættingu vinnu og einkalífs. Æðstu stjórnendur eru þeir sem leggja línurnar að fyrirtækjamenningu sem fyrirmyndir á hverjum vinnustað. Hægt er að vera með góða starfsmannastefnu í fallegu orði en allt aðra fyrirtækjamenningu á borði. Rannsóknin er megindleg, þátttakendur voru forstjórar og framkvæmdastjórar stærstu fyrirtækja landsins. Leitast var við að ná fram viðhorfi þeirra til samþættingar vinnu og einkalífs og átta sig á þeirra eigin hegðun í því samhengi. Niðurstaðan var í grófum dráttum sú að íslenskir forstjórar og framkvæmdastjórar eru frekar jákvæðir gagnvart slíkri samþættingu. Þeir virðast vera meðvitaðir um að bjóða upp á samþættingu og sýna mikilvægi hennar mikinn skilning. En vinna á sama tíma sjálfir mjög mikið og leggja því líklega línurnar að fyrirtækjamenningu sinna vinnustaða á móti jákvæðri hugmynd um samþættingu vinnu og einkalífs