Comunicación, cultura, internacionalizaciónà volta do compromiso intelectual

Con aquel pronunciamento finisecular publicado en L’Aurore so o conciso título “J’Accuse”, que asinaba Zola, viña a público nun medio de comunicación unha figura nova, o/a intelectual, que Foucault, en que a arreda da pretensión de universalidade, resitúaa en tempo presente como “especificidade”, que é o sentido actual do que, no común, se entende por toma de posición a prol de determinados motivos e modos de intervención, neste caso no ámeto da cultura e do dereito a comunicar na esfera internacional, como representativa da construción dunha nova e urxente hexemonía, tamén no campo do coñecemento. A través de pasaxes múltiplas cara a obxectos común; pendentes de definirmos un escenario que advirta da necesidade de reexaminar o sentido de palabras calculadamente distorsionadas como, por exemplo, “diversidade”; na aposta por lle voltar a súa capacidade realizativa e crítica ao intercambio de bens simbólicos, o texto apropriase e converte certos debates en síntoma, reactualiza reflexións e, sobremaneira, vindica unha actitude, voir ensemble, como acto de cooperación entre escolas de pensamento e mais programas interculturais