Czy style konwersacyjne kobiet i mężczyzn są uniwersalne?

Niniejszy artykuł wpisuje się w popularny, obecnie zwłaszcza na Zachodzie, nurt analizy języka płci, starając się włączyć w zakres tych badań także dość ubogi pod tym względem dorobek odnoszący się do języka polskiego. Tematyka pracy została zainspirowana jednym z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii. Opierając się na przeprowadzonym eksperymencie, polegającym na opisaniu przedstawionych respondentom bodźców wizualnych z udziałem 40 osób (Brytyjczyków oraz Polaków obu płci), autorka niniejszego artykułu bada takie elementy nagrań, jak przeciętna długość opisu, liczba i charakter użytych przymiotników i przysłówków, frekwencja i typologia modyfikatorów i intensyfikatorów, użycie zdrobnień, liczba użytych nazw kolorów. Analiza powyższych aspektów zachowania werbalnego kobiet i mężczyzn w obu kulturach wykazuje widoczne różnice w średniej długości przedstawionych opisów między kobietami i mężczyznami oraz różnice kulturowe. Ponadto wskazuje na znacznie bardziej emocjonalny charakter wypowiedzi kobiet (wynikający z liczby, jak również charakteru przymiotników i przysłówków oraz modyfikatorów i intensyfikatorów), szczególnie Brytyjek, a także na różnice między kobietami i mężczyznami obu narodowości, wynikające z częstego użycia zdrobnień w języku polskim