Distal Radius Uç Kırığında Aşamalı Motor Görselleme Eğitiminin El Fonksiyonuna Etkisinin Araştırılması

The purpose of this study was to investigate of the effectiveness of Graded Motor Imagery (GMI) on hand functionality in patients with Distal Radius Fracture (DRFx). This study was carried out on 36 patients. These patients were randomly assigned to two groups: classic treatment group (n=19) and GMI group (n=17). Both groups received a 8-week (2 days a week) physical therapy and rehabilitation intervention. Outcome was based on upper extremity functional status (DASH, Mayo, Michigan and FIM scores), pain (on the rest and during the activity with Visuel Analog Scale), range of motion (wrist flexion, extansion, ulnar/radial deviasion, supination and pronation with goniometer), grip strength (standart grip strength with hand dynometer; lateral, palmar and pinch strength with pinchmeter). Pain, functionality, range of motion and grip strength were improved for both groups (p0,05). All outcome measuremets were improved before and after 8 weeks training in all groups. According to these results, Graded Motor Imagery was proposed to be effective on pain control and increasing the functionality of upper extremity. It is important to control pain in the early stage of the DRFx rehabilitation. So we recommend that DRFx rehabilitation protocol should include pain management methods. GMI is appear to provide beneficial effects to control pain and increase upper extremity functionality to the patients with DRFx.Bu çalışmanın amacı Distal Radius uç Kırığı (DRK) olan bireylerde Aşamalı Motor Görselleme (AMG) eğitiminin el fonksiyonelliğine etkisini araştırmaktı. DRK tanısı alan toplam 36 birey, rastgele olmak üzere AMG grubu (n=17) ve kontrol tedavi grubuna (n=19) dahil edildi. Kontrol grubuna rutinde uygulanan fizyoterapi ve rehabilitasyon yaklaşımları; AMG grubuna ise klasik tedaviye ek olarak AMG eğitimi uygulandı. Her iki gruba uygulanan rehabilitasyon programına haftada iki gün olmak üzere 8 hafta devam edildi. Çalışmanın parametreleri fonksiyonellik düzeyi (DASH, Mayo, Michigan ve Fonksiyonel İndeks Anketleri ile), ağrı şiddeti (istirahatte ve aktivite sırasında görsel analog skala ile), normal eklem hareketi ölçümü (el bileği fleksiyon, ekstansiyon, ulnar ve radial deviasyon ve ön kol supinasyon ve pronasyonu olmak üzere, gonyometrik ölçüm ile) ve kavrama kuvveti (standart kavrama kuvveti el dinamometresi ile; palmar, lateral ve parmak ucu ölçümleri pinçmetre ile) olarak belirlendi. Tüm parametreler tedavi başlangıcında ve 8 haftanın sonunda olmak üzere iki kere değerlendirildi. Bu çalışmanın sonunda; her iki grupta tedavi öncesi ve sonrası sonuçlar karşılaştırıldığı zaman ağrı, fonksiyonellik, normal eklem hareket dereceleri ve kavrama kuvvetlerinde iyileşme olduğu saptandı (p0,05). DRK olan bireylerde rehabilitasyonun erken dönemlerinde ağrı kontrolünün sağlanmasının fonksiyonelliği olumlu yönde etkileyeceği düşünüldü. Erken dönemde ağrı kontrolünü sağlamak amacıyla yapılan fizyoterapi yaklaşımlarının yanı sıra AMG eğitimi gibi zihinsel egzersizlerin de kullanılmasının ağrı kontrolünde ve dolayısıyla fonksiyonelliği geliştirmede fayda sağlanacağı sonucuna varıldı