Yenidoğan Cerrahisi Servisinde Karşılaşılan Parenteral Beslenme ile İlişkili Karaciğer Hasarı

Parenteral nutrition associated liver disease (PNALD) is an important issue concerns closely patients of pediatric surgery. The aim of this study is to determine the incidence of liver damage in parenteral nutrition (PN) receiving patients, precipitating factors for the development of PNALD and the effects of different PN preparations on the development of PNALD. The records of patients who received PN between Jan 2000 and May 2012 were evaluated restrospectively. PNALD was defined as plasma conjugated bilirubin levels greater than 2.0mg/dl. Surgical diagnosis, gender, body weight, gestational age, age at onset of PN, duration of PN, onset and duration of cholestasis, treatment of cholestasis, contents (lipid, protein and dextrose) and calory of PN, central catheter, sepsis and mortality of cases were noted. Patients were divided into two groups with respect to the preparation protocol of PN and the patients who developed cholestasis were compared with each other and control groups. A total of 166 patients who developed cholestasis in the period of January 2000 - May 2008 comprised Group 1a, and those in June 2008 - May 2012 comprised Group 2a. Control groups’ (Group 1b and Group 2b) patients were selected randomly. Longterm PN administration (42±24.6 day, p=0.02), presence of sepsis (p=0.04) and high dose lipid component in PN (3,5±0,7g/kg, p=0,01) were associated increased incidence of PNALD. When two different PN protocols were compared, especially low dose lipid containing preparations were found safe and PNALD was occured later (42±24.6 day, p=0.02). Commencement of enteral feeding was found to be the most effective treatment of cholestasis in our patients according to our results. In order to provide early diagnosis and prevention of PNALD, each patient receiving PN must be followed up closely.Parenteral beslenme ile ilişkili karaciğer hastalığı (PBİK) çocuk cerrahisi hastalarını yakından ilgilendiren bir sorundur. Bu çalışmanın amacı Yenidoğan Cerrahisi servisinde parenteral beslenme (PB) yapılan hastalarda karaciğer hasarı gelişme sıklığını, PBİK gelişimine yol açan etmenleri ve farklı PB sıvısı hazırlama protokollerinin PBİK gelişimine etkilerini belirlemektir. Ocak 2000 - Mayıs 2012 yılları arasında PB desteği verilen olguların hastane dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Serum konjuge bilirubin düzeyinin 2,0mg/dl ve üzeri olması PBİK olarak kabul edildi. Olguların tanısı, cinsiyeti, vücut ağırlığı, gebelik yaşı, PB başlandığındaki yaşı, PB süresi, kolestazın ortaya çıkış zamanı, kolestaz süreci, kolestaz sağaltımı için yapılanlar, verilen PB karışımındaki lipid, dekstroz ve protein dozları, PB karışımının kalorisi, santral kateter bulunup bulunmadığı, sepsis ve eksitus durumu not edildi. Olgular PB karışımlarının hazırlanma protokolüne göre iki ana gruba ayrılıp, kolestaz gelişen gruplar birbiriyle ve kontrol gruplarıyla karşılaştırıldı. Yüz altmış altı olgudan, Ocak 2000 - Mayıs 2008 tarihleri arasında kolestaz olanlar Grup 1a’ya, Haziran 2008 - Mayıs 2012 tarihleri arasında kolestaz olanlar Grup 2a’ya dahil edildi. Grup 1a’nın kontrol grubu Grup 1b, Grup 2a’nın ise Grup 2b olarak adlandırılıp, kontrol gruplarına olgular rastgele yöntemle seçildi. Uzun süreli PB uygulanması (42 ± 24,6 gün, p=0,02), sepsis (p=0,04) ve PB karışımı içerisinde yüksek dozda lipid (3,5±0,7g/kg, p=0,01) bulunmasının PBİK sıklığını arttırdığı saptandı. İki farklı PB karışımı hazırlama protokolü karşılaştırıldığında özellikle düşük lipid dozu içeren PB karışımlarının daha güvenli olduğu, PBİK’in daha geç (42 ± 24,6 gün, p=0,02) ortaya çıktığı görüldü. Kolestazın sağaltımında en etkili yöntemin enteral beslenmeye geçmek olduğu sonucuna varıldı. Parenteral beslenme desteği verilen her olgu PBİK açısından yakından izlenmeli ve erken tanı konulup gerekli önlemler alınmalıdır