Sanatta Kartografik Yaklaşımlar

This Ph.D. Dissertation, investigates the utilization of cartography in visual arts, and asserts the idea of ‘’re-production of space’’. The idea of “re-production of space” has been configured over the three differing concepts which are defined by French post-structuralist philosophers. These three concepts are the Production of Space (Lefevbre), Deterritorialization (Delueze and Guattari,) and Heterotopia (Foucault). The “Reproduction of Space” in visual arts is related to the questioning of “the state of belonging’’ concept in the framework of human-space relationship in a world of globalization. Art works conveying the theme of “cartographical approaches” transform human sensations and perceptions related with the space concept into visual images by the means of space, and memory concepts. Multiple methods,(from painting to installaiton) based on intervention and transformation, are being applied in the course of this transformation. In essence, collage technique is being employed in these kinds of artworks since the technique is believed to be the essential means for the visual demonstration of the state of synchronism. In like manner, the idea and visuality of miniature paintings influenced artworks by setting up similarities between miniature painting and map. On the other hand, site-specific installations exemplify transforming the perception of space in a physical manner under the framework of reproduction of space idea. By the means of these performances, an improvement on the communication between the work of art and its audience, via the generation of renewed relationships, is intended.Bu Sanatta Yeterlik Sanat Eseri Raporu, kartografinin “mekânın yeniden üretimi” bağlamında sanat yapıtlarında kullanımını öne sürerek, tartışmayı amaçlamaktadır. “Mekânın yeniden üretilmesi” fikri, postyapısalcı fransız düşünürlerinin tanımladıkları üç kavram üzerinden yapılandırılır. Bunlar, mekânın üretimi, yersizyurdsuzlaşma ve heterotopya kavramlarıdır. Bu kavramlardan yola çıkarak, görsel sanatta“mekanın yeniden üretimi”, küreselleşen dünyada, insan-mekân ilişkisi çerçevesinde, aidiyet kavramının sorgulanmasına bağlanır. “Sanatta Kartografik Yaklaşımlar” adı altında toplanan yapıtlar, insanın “yer” kavramına ilişkin duyum ve algıları, mekân, bellek ve anı kavramları üzerinden görsel imgeler yaratmayı hedeflemektedir. Bu yapıtlar; resimden resimle birlikte yerleştirmeye, fotoğraftan yere-özgü yerleştirmeye(site-specific installation) kadar birçok farklı teknikleri ve sunumları içermektedir. Çalışmalarda, müdahale ve dönüştürmeye dayalı çoklu yöntemler kullanılmıştır. Ağırlıklı olarak, eşzamanlılık durumunu görsel olarak sunmakta elverişli olduğuna inanılan kolaj tekniği kullanılmıştır. Bununla birlikte, biçim ve sunum açısından minyatür ve harita arasında kurulan benzerlik, birçok yapıtın biçimsel ve kavramsal yönünü belirleyici olmuştur. Mekâna özgü yerleştirmeler ise, mekânın yeniden üretimi düşüncesinde, mekânsal algı, fiziksel anlamda da dönüştürmek hedeflemiştir. Bu uygulamalar, sanat yapıtı ve izleyici arasında yeni ilişkiler başlatmayı ve bu iletişimi etkin kılmayı amaçlamaktadır