İskemik İnmede Aspirin Direncinin İnme Fenotipi Üzerine Etkisi

Antiplatelet resistance is described as the occurrence of clinically significant trombotic events while using antiplatelet agents. Apart from this clinical description, antiplatelet resistance can be defined by the use of laboratory tests. In this study, we sought to idenfity the effect of clinical and laboratory aspirin resistance on stroke phenotype, especially from the perspective of stroke etiology. We therefore assessed in-vitro aspirin resistance using the VerifyNow system within 48 hours after symptom onset analyzed in a consecutive series of patients admitted with a diagnosis of ischemic stroke while using aspirin (n=99). We also collected clinical and demographic data from patients suffering ischemic stroke while not using aspirin (n=314) and additionaly determined aspirin resistance in a subset (n=16) of these. We identified the presence of stroke etiologies that could not be sufficiently overcome by aspirin therapy in the majority of patients admitted with ischemic stroke while using aspirin (43% cardiac embolism, 17% large artery atherosclerosis). Among aspirin users, laboratory evidence for aspirin resistance (17% based on ARU threshold of 550, 31% based on ARU threshold of 510) was not assosicated with with stroke severity, infarct size or stroke etiology. However when patients with aspirin resistance, without aspirin resistance and with no aspirin use are analyzed together, the presence of atrial fibrillation and cardioembolic stroke etiology was approximately 2.5 times more common in patients without aspirin resistance, when compared to aspirin non-users. Our findings highlight that pathopysiologic resistance, signifying the presence of etiologies that can not be efficiently treated with aspirin treatment only, plays a major role in aspirin resistance observed in the setting of ischemic stroke.Antiplatelet tedavi altında trombotik olayların olması aspirin direnci olarak tanımlanmaktadır. Bu klinik tabanlı tanımdan farklı olarak, antiplatelet direnci laboratuvar testleri ışığında da tariflenebilir. Bu çalışmada klinik ve laboratuvar olarak aspirin direncinin, başta inme etiyolojisi olmak üzere inme fenotipi üzerindeki etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla, aspirin tedavisi altında iskemik inme geçiren hastalarda (n=99) in-vitro aspirin direncinin varlığı Verify-Now sistemi ile semptom başlangıcından sonraki 48 saat içerisinde değerlendirildi. Aynı dönemde aspirin kullanımı olmaksızın inme geçiren hastaların (n=314) bir alt grubunda (n=16) in-vitro aspirin direnci çalışması yapılırken, tüm hastaların demografik ve klinik özellikleri incelendi. Aspirin altında iskemik inme geçiren hastaların ciddi bir oranında aspirin tedavisi ile önüne geçilmesi patofizyolojik olarak çok mümkün olmayan etiyolojilerin rol oynadığı gözlendi (%43 kardiyak embolizm, %17 büyük arter aterosklerozu). Aspirin kullanımı altında iskemik inme geçiren hastalarda, laboratuvar testleri ışığında aspirin direnci olan (550 ARU eşik değerine göre %17, 510 ARU eşik değerine göre %31 hastada) ve olmayanlar arasında inme şiddeti, enfarkt hacmi ve inme etiyolojilerinin dağılımı arasında anlamlı farklılık gözlenmedi. Ancak aspirin direnci olan, aspirin direnci olmayan ve aspirin kullanmayan hastalar karşılaştırıldığında, atriyal fibrillasyon varlığı ve kardiyoembolik inme etiolojisinin saptanması aspirin direnci olmayan hastalarda, aspirin kullanımı olmayan hastalara göre yaklaşık 2,5 kat daha sıktı. Bu bulgular iskemik inme perspektifinde gözlenen aspirin direncinin önemli bir kısmından, patofizyolojik direnç olarak da adlandırılabilecek, aspirin tedavisi ile engellenmesi mümkün olmayan süreçlerin sorumlu olduğunu ortaya koymaktadır