Posterior Dişlerin Restorasyonunda Kullanılan Bir Cam Hibrit Restoratif Sistemin Mekanik Özelliklerinin Değerlendirilmesi

The aim of this in vitro study was to evaluate mechanical properties of a glass hybrid restorative system (EQUIA Forte/GC) and compare with a microhybrid composite resin (G-aenial Posterior/GC). For compressive strength test, cylindrical specimens with 4 mm diameter 8 mm height were prepared (n=12). The specimens were subjected to loading on a Universal testing machine (Mod Dental, Ankara, Turkey) (crosshead speed 1 mm/min) until fracture occurred after storing 24 hours in distilled water at 37°C. Forty eight sound extracted human mandibular molars were used for fracture strength test. Teeth were randomly divided into four groups; Group 1 (Positive control): Sound teeth, Group 2 (Negative control): Extended size Class 2 cavities prepared on mesial surfaces of teeth, Group 3: Extended size Class 2 cavities restored with microhybrid composite resin according to manufacturer’s directions. Group 4: Extended size Class 2 cavities restored with glass hybrid according to manufacturer’s directions. Specimens were then thermocycled for 10000 cycles between 5°C and 55°C and subjected to loading on universal testing machine until fracture occurred. Maximum force before failure (Newton) was recorded. Data were analyzed using Mann-Whitney U, Kruskal Wallis and Tukey HSD tests (α=0.05). Fracture modes were investigated with Scanning Electron Microscope. Mean compressive strength values of the composite resin and glass hybrid restorative material were 178.20 ± 17.34 MPa and 64.62 ± 25.72 MPa, respectively (p0.05). Fracture modes of all specimens were repairable in composite resin group, whereas 2 specimens had non-repairable fractures in glass hybrid group. Glass hybrid restorative system could be preferred for extensive caries lesions on posterior teeth as an alternative to composite resins.Bu in vitro çalışmanın amacı, bir cam hibrit restoratif sistemin (EQUIA Forte/GC) mekanik özelliklerini değerlendirmek ve bir mikrohibrit kompozit rezin (G-aenial Posterior/GC) ile karşılaştırmaktır. Sıkışma dayanıklılık testi için 4 mm çapında 8 mm uzunluğunda silindir şeklinde örnekler hazırlanmış (n=12). ve 37°C’de 24 saat distile suda bekletilmiştir. Örneklere üniversal bir test cihazı (Mod Dental, Ankara, Türkiye) kullanılarak kırılma meydana gelinceye kadar kuvvet uygulanmıştır (kafa hızı 1 mm/dk). Kırılma dayanıklılık testi için kırk sekiz adet çekilmiş sağlam insan alt molar dişi kullanılmıştır. Dişler rastgele dört gruba ayrılmıştır; Grup 1 (Pozitif kontrol): Sağlam dişler, Grup 2 (Negatif kontrol): Geniş Sınıf 2 kavite preperasyonu yapılan dişler, Grup 3: Geniş Sınıf 2 kavitelerin mikrohibrit kompozit rezin ile üretici firma talimatlarına göre restore edildiği dişler, Grup 4: Geniş Sınıf 2 kavitelerin cam hibrit restoratif sistem ile üretici firma talimatlarına göre restore edildiği dişler. Örnekler 5°C ve 55°C’de 10000 kez termal siklus işlemine tabi tutulmuş ve üniversal test cihazı kullanılarak kırılma meydana gelinceye kadar kuvvet uygulanmıştır. Kırılmadan önce meydana gelen maksimum kuvvet (Newton) kaydedilmiştir. Elde edilen veriler Mann-Whitney U, Kruskal Wallis ve Tukey HSD testleri ile analiz edilmiştir (α=0.05). Kırılma tipleri tarama elektron mikroskobu ile incelenmiştir. Kompozit rezin ve cam hibrit restoratif materyalin ortalama sıkışma dayanıklılık değerleri sırasıyla 178.20 ± 17.34 MPa ve 64.62 ± 25.72 MPa olarak bulunmuştur (p0.05). Cam hibrit grubundaki 2 örnekte tamir edilemez kırık görülürken kompozit rezin grubundaki tüm örneklerin kırılma tipi tamir edilebilir olmuştur. Cam hibrit restoratif sistemin, posterior dişlerdeki geniş çürük lezyonlarının restorasyonunda kompozit rezinlere alternatif olarak tercih edilebileceği sonucuna varılmıştır