İnme Hastalarında Uyluk Arkası Duyu Eğitiminin Gövde Kontrolü ve Üst Ekstremite Fonksiyonlarına Etkisi

This study was planned to investigate the impact of 10 sessions sensory training of back of the thigh on functionality of upper extremity and trunk control with stroke patients. In the study 13 individuals with a mean age of 53.23 years were included in the sensory training+exercise group and with a mean age of 58.69 years of 13 individuals to the exercise group. One group was treated only with neurodevelopmental treatment, while the other group was treated with sensory training on back of the thigh in addition to the neurodevelopmental treatment. Individuals were evaluated 3 times; before and after the treatment and 2 weeks after the treatment. As the demographic data of the patients were taken, cognitive function was evaluated through Mini Mental Test, trunk control through Trunk Impairment Scale, reaching function in sitting through Functional Reach Test, body balance through Berg Balance Scale, upper extremity symptom and severity of disability through Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand and Minnesota, independency level in daily living activities through Barthel Index, and sensory of the back thigh through sensorial tests. At the end of the study, there has been significant improvements in functional reach in sitting, daily activities, balance and trunk control in both groups after treatment while no change has been seen in sensory of pain of the two groups. There has been improvement in upper extremity functions just in the sensory training+exercise group. Sensory training+exercise group is superior than the exercise group in parameters of the functional reach in sitting and the daily living activities. Except the trunk control in exercises group, gained in all other functiones protected in both groups. In conclusion, it was thought that sensory training of back thigh should be included in rehabilitation program of the stroke patients.Bu çalışma, inme hastalarında 10 seanslık uyluk arkası duyu eğitiminin, gövde kontrolü ve üst ekstremite fonksiyonları üzerindeki etkisinin araştırılması amacıyla planlanmıştır. Çalışma kapsamında, duyu eğitimi+egzersiz grubuna yaş ortalaması 53.23 yıl olan 13 birey, egzersiz grubuna yaş ortalaması 58.69 yıl olan 13 birey dahil edilmiştir. Bir gruba sadece Nörogelişimsel Tedavi verilirken, diğer gruba Nörogelişimsel Tedavi'ye ek olarak uyluk arkası duyu eğitimi verilmiştir. Bireyler tedavi öncesinde, tedavi sonrasında ve tedaviden 2 hafta sonra olmak üzere 3 defa değerlendirmeye alınmıştır. Hastaların demografik bilgilerinin alınmasını takiben bilişsel düzey Mini Mental Test ile, gövde kontrolü; Gövde Bozukluk Ölçeği ile, oturma pozisyonunda öne uzanma fonksiyonu; Oturmada Fonksiyonel Uzanma Testi ile, vücut dengesi; Berg Denge Ölçeği ile, üst ekstremite semptom ve özürlülük şiddeti; Kol Omuz El Sorunları Anketi (DASH) ve Minnesota ile, günlük yaşam aktivitelerindeki bağımsızlık düzeyi; Barthel İndeksi ile ve uyluk arkası duyusu ise duyusal testler ile değerlendirilmiştir. Çalışma sonunda her iki grupta oturmada fonksiyonel uzanma, günlük yaşam aktiviteleri, vücut dengesi ve gövde kontrolünde anlamlı iyileşme sağlanırken, ağrı duyusunda değişme olmadığı görülmüştür. Üst ekstremite fonksiyonlarında sadece egzersiz+duyu eğitimi grubunda gelişme olduğu saptanmıştır. Egzersiz+duyu eğitimi grubunun oturmada fonksiyonel uzanma ve günlük yaşam aktiviteleri parametrelerinde egzersiz grubuna üstün olduğu görülmüştür. Elde edilen iyileşmenin egzersiz grubunda gövde kontrolü dışındaki fonksiyonlarda her iki grupta korunduğu bulunmuştur. Sonuç olarak uyluk arkası duyu eğitiminin, inmeli hastaların rehabilitasyon programlarında yer alması gerektiği düşünülmektedir