Üriner Inkontinans Semptomu Olan Kadınlarda Mesane Eğitimi ile Birlikte Pelvik Taban Kas Eğitiminin Etkinliğinin Araştırılması

The aim of this study was to assess and compare the efficacy of bladder training (BT) and combination therapy of bladder training and pelvic floor muscle training (BT+PFMT) on urinary incontinence in women. The primary hypothesis was that BT+PFMT would be more effective than BT alone in improving urinary incontinence. One hundred two patients diagnosed with stress urinary incontinence (n= 49), urgency urinary incontinence (n= 17) and mixed urinary incontinence (n= 36) were randomized to 6-week BT or BT+PFMT program. The primary outcome measure was participant's perception of improvement of urinary incontinence. Other outcome variables included incontinence severity score, pelvic floor muscle strength and endurance, quality of life and urinary diary parameters (number of daily and nocturnal micturition, mean voided volume and number of incontinent episodes). All outcome variables were collected at baseline and at the end of 6th week. At the end of this study, BT was found effective in stress and mixed incontinence but not in urgency incontinence. All types of urinary incontinence showed improvement with BT+PFMT. Compared with BT, BT+PFMT group had significantly better improvement in incontinence severity in all subgroups and greater subjective improvement rates in stress and mixed incontinence subgroups (p 0.05). According to these results, combination therapy seems to be more effective than bladder training alone in the treatment of urinary incontinence. However, further studies with larger sample sizes especially in urgency incontinence and studies with longer follow-up periods in all types of urinary incontinence are needed to confirm the superiority of combination therapy.Bu çalışmanın amacı üriner inkontinans semptomu olan kadınlarda tek başına mesane eğitimi (ME) ve mesane eğitimi ile kombine pelvik taban kas eğitimi (ME+PTKE)'nin etkilerini araştırmak ve karşılaştırmaktı. Çalışmanın birincil hipotezi ME+PTKE'nin üriner inkontinansı ME'ye göre daha fazla iyileştireceği yönündeydi. Stres üriner inkontinans (n= 49), urgency üriner inkontinans (n= 17), mikst üriner inkontinans (n= 36) teşhisi alan toplam 102 hasta 6 haftalık ME veya ME+PTKE grubuna randomize edildi. Birincil sonuç ölçümü hastanın üriner inkontinansta iyileşme algısıydı. Diğer ölçüm parametreleri inkontinans şiddet skoru, pelvik taban kas kuvvet ve enduransı, yaşam kalitesi ve üriner günlük parametreleri (günlük ve gece işeme sayısı, ortalama işeme volümü ve inkontinans epizodu sayısı) idi. Tüm parametreler çalışmanın başlangıcında ve 6. haftanın sonunda ölçüldü. Bu çalışmanın sonunda, ME, stres ve mikst inkontinansta etkin bulunurken urgency inkontinansta etkin bulunmadı. ME+PTKE ile tüm inkontinans tiplerinde iyileşme görüldü. ME ile ME+PTKE karşılaştırıldığında, ME+PTKE grubunda tüm inkontinans alt gruplarında inkontinans şiddetinde daha fazla iyileşme, stres ve mikst inkontinans alt gruplarında ise daha büyük subjektif iyileşme oranları görüldü. Diğer parametrelerde ise iki tedavi grubu benzerdi. Bu sonuçlara göre, üriner inkontinans tedavisinde kombine tedavi, tek başına mesane eğitimine göre daha etkin görünmektedir. Bununla birlikte özellikle urgency inkontinans hastalarında daha büyük örneklemleri içeren ve tüm üriner inkontinans tiplerinde kombine tedavinin bu üstünlüğünü destekleyecek daha uzun takip peryotlarını içeren ileri çalışmalara ihtiyaç vardır