From Middle-earth to the Real World: J. R. R. Tolkien’s the Hobbit, the Lord of the Rings, and the Silmarillion

Fantasy has long been regarded as an antagonistic genre to realism, and held in contempt because it fails to represent reality. However, despite its departure from consensus reality, fantasy is an equally effective way of approaching reality. This study defends the thesis that J. R. R. Tolkien uses fantasy as a means to reflect upon and change the reality of the primary world. Therefore, this thesis examines The Hobbit(1939), The Lord of the Rings (1954-55), and The Silmarillion (1977), and discusses and illustrates the ways through which Tolkien approaches reality, and how he creates opportunities for a transformation through the refreshing and intense feelings one might experience in Middle-earth, thereby gaining the awareness, willingness, and courage to transform the primary world.Gerçeği betimlemekten uzak bir edebi tür olduğu varsayımıyla hak ettiği değeri uzun süre görmemiş olsa da fantezi, gerçeğe yaklaşmanın farklı bir yoludur. Bu çalışmada öne sürülen tez, J. R. R. Tolkien in fanteziyi dünyanın gerçeklerini irdeleyecek ve değiştirecek bir yol olarak kullandığıdır. Bu savı desteklemek üzere Tolkien in Hobbit (1939), Yüzüklerin Efendisi (1954-55) ve Silmarillion (1977) adlı eserleri incelenmiş ve Tolkien in Orta Dünya da tecrübe edilen canlandırıcı ve yoğun duygular yoluyla bir dönüşüm geçirme ve bu dönüşüm sayesinde dünyayı değiştirecek farkındalığı, isteği ve cesareti kazanma fırsatlarını nasıl yarattığı irdelenmiştir