Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitesinde Izlenen Hastaların Yatış Öncesi ve Sonrası Yaşam Kalitelerinin Değerlendirilmesi

A wide spectrum of critically ill patients with medical and surgical problems undergo treatment in intensive care units (ICU). Physicians have recently been forced to validate expenditure in the ICU which has been the cause for interest in investigating quality of life of patients after ICU stay in addition to such quality measures as mortality. Furthermore, such studies have led the way to interventions for improving quality in the ICU. The aim of this study is to compare the quality of life of patients before and one year after ICU stay. Sixty-six patients greater than 18 years of age, with an ICU stay of more than 24 hours, who were able to be discharged from the ICU or another hospital unit and who agreed to participate in the study were enrolled between May 1, 2011 and October 31, 2011. Patients were administered the Short form 36 (SF 36) questionnaire on the first day of admission with help from an investigator. In addition, demographic properties, co-morbidities, length of stay, and APACHE scores of all patients were recorded. Patients were contacted via telephone by an investigator one year after their stay and the SF 36 questionnaire was re-administered. The eight subcategories of health measured by the SF 36 questionnaire were scored for both before and one year after ICU stay, using the RAND Corporation guide for scoring the SF 36. Patients were divided into subgroups (follow-up after interventional radiological procedures and other indications for ICUstay patients) and the quality of life before and one year after ICU stay were compared within each group. In general patients demonstrated an improvement in all subcategories measured by the SF 36 questionnaire. Within these parameters, the improvement in physical role functioning, pain, social function, emotional role limitations and mental health were statistically significant. v Comparison of quality of life before and one year after ICU stay within groups demonstrated an improvement in emotional and mental subcategories in patients admitted for follow-up after interventonal radiological procedures. Within these parameters, the improvement in general health, social function, emotional role limitations and mental health were statistically significant. Comparison of quality of life before and one year after ICU stay in patients admitted for other indications to the ICU demonstrated a statistically significant improvement in physical and emotional role limitations, pain, and mental health. In conclusion, the effect of ICU stay on patients’ quality of life depends on many factors such as reasons for admission, presence of co-morbidities, length of stay and treatment modalities. It is the responsibility of the intensivist to develop approaches for improving quality in the ICU in order to decrease the traumatic effect of the ICU stay. Studies towards this goal will surely improve quality in the ICU and therefore the quality of life of patients after ICU stay.Yoğun bakım ünitelerinde, geniş bir spektrumda cerrahi ve dahili hastalığı olan kritik hastalar yatmaktadır. Hekimler ve hastane yöneticileri son zamanlarda bu ünitelerdeki sağ kalım yanında hastaların yaşam kalitesine yönelik endişelerini de gündeme getirmeye başlamıştır, çünkü yoğun bakım harcamaları için gerekçe göstermeye ihtiyaç olmuştur. Bununla beraber hastaların ve hastalıkların sonuçları değerlendirilerek benzer hastalardaki bakım ve tedavi planlarının geliştirilmesi hedeflenmiştir. Bu çalışmada amaç Anesteziyoloji ve Reanimasyon yoğun bakımlarında yatan hastaların yatış öncesi ve yatışın birinci senesindeki yaşam kalitelerini karşılaştırmaktır. Çalışmaya 01 Mayıs 2011- 31 Ekim 2011 tarihleri arasında on sekiz yaşından büyük, yirmi-dört saatten uzun yatışı olan, üniteden veya hastaneden taburcu edilebilen ve çalışmaya katılmayı kabul eden 66 hasta dâhil edildi. Hastalara yatışlarının ilk gününde yardımcı bir personel eşliğinde yaşam kalitelerini değerlendirmek üzere kısa form 36 (Short form 36-SF 36) anketi uygulandı. Hastaların ayrıca demografik özellikleri, yoğun bakımda aldıkları tedaviler, ek hastalıklar, yatış süreleri ve APACHE skorları kaydedildi. Yatışın birinci senesinde hastalar telefonla aranarak anket tekrar uygulandı. SF-36 anketinin değerlendirdiği sekiz sağlık parametresinin puanları RAND Corporation tarafından sağlanan puanlama kılavuzuna göre yatış öncesi ve yatışın birinci senesi olmak üzere puanlar hesaplandı ve karşılaştırıldı. Hastalar alt gruplara (girişimsel radyolojik işlem sonrası gözlem amaçlı yatan ve diğer sebeplerden yatan) ayrılarak kendi içlerinde yatış öncesi ve yatışın birinci senesindeki yaşam kaliteleri ayrıca karşılaştırıldı. Hastalar genel olarak değerlendirildiğinde SF-36 formunun değerlendirdiği tüm yaşam kalitesi parametrelerinde bir düzelme olduğu gözlemlendi. Bunlardan fiziksel rol güçlülüğü, ağrı, sosyal fonksiyon, emosyonel rol güçlülüğü ve mental sağlık parametrelerindeki düzelme istatistiksel olarak anlamlıydı. Grupların ayrı olarak kendi içlerinde yaşam kalitesi karşılaştırmalarında radyolojik işlem sonrası takip amaçlı yatan hastalarının özellikle duygusal ve zihinsel iii sağlığı yansıtan genel sağlık algısı, sosyal fonksiyon, emosyonel rol güçlülüğü ve mental sağlık alt ölçeklerinde yatış öncesine göre bir sene sonraki yaşam kalitelerinin istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düzeldiğini görmekteyiz. Yatış nedenleri diğer sebeplerden olan hastaların yatış öncesi ve bir sene sonraki yaşam kaliteleri karşılaştırıldığında fiziksel ve emosyonel rol güçlülükleri, ağrı ve mental sağlık alt ölçeklerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artış olduğunu görmekteyiz. Sonuç olarak yoğun bakım yatışlarının yaşam kalitesi üzerine olan etkisinin hastadan hastaya değiştiğini, bu değişikliğin ise temel olarak hastanın yatış nedeni, ek hastalıklarının varlığı, yatış süresi ve aldıkları tedavilere bağlı olduğunu görmekteyiz. Yoğun bakım yatış süreçlerini ve sonrasındaki takipleri hastalara fiziksel ve ruhsal olarak daha az yıpratıcı kılacak bazı girişimler geliştirmek yoğun bakım hekimlerinin sorumluluğunda olup bu amaçla yapılacak çalışmalar hizmet kalitesini ve dolayısıyla yaşam kalitesini arttıracaktı