ARC-Rapporten 2009-228

Volgens het bureau-onderzoek door Econsultancy ligt de locatie waarschijnlijk op een dekzandrug waarop een hoge zwarte enkeerdgrond tot ontwikkeling is gekomen. Het eerddek heeft de oorspronkelijke (podzol) bodems veelal beschermen tegen (recente) bodemverstorende ingrepen. Hierdoor heeft de onderzoekslocatie volgens de Cultuurhistorische Waardenkaart van de provincie Noord-Brabant een middelhoge tot hoge archeologische trefkans en volgens de IKAW een hoge trefkans. In de dekzandgebieden kunnen in principe bewoningssporen vanaf het Laat-Paleolithicum worden aangetroffen. Er zijn van 400 tot 1.000 m rondom het plangebied archeologische resten gevonden vanaf mogelijk het Laat-Paleolithicum tot Bronstijd. De locatie zelf is zover bekend vanaf begin 19e eeuw in gebruik als bouwland of grasland. Verder lag de dichtstbijzijnde bebouwing vanaf begin 19e eeuw tot de periode 1973-1985 op zeker 200 m afstand van het plangebied. Het verkennend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat de locatie inderdaad op een dekzandrug ligt, waarop voornamelijk een dikke eerdlaag is aangetroffen, waardoor de bodem als een hoge enkeerdgrond geclassificeerd kan worden. In boringen 1 en 6 is een matig dikke eerdlaag aangetroffen met daaronder respectievelijk een podzol-B- horizont en een podzol-EB-horizont, zodat deze bodemprofielen als laarpodzolgronden geclassificeerd worden. Zowel zwarte enkeerdgronden en laarpodzolgronden zijn typerende bodemtypes voor de oudere bouwlanden. Algemeen zijn aan de oppervlakte matig fijne, zwak siltige, goed gesorteerde zanden aangetroffen en vanaf 45 cm tot meer dan 120 cm -mv matig fijn tot matig grof, licht grindig, zwak tot sterk siltig zand aangetroffen. De bovenste goed gesorteerde eolische afzettingen representeren de Formatie van Boxtel, Laagpakket van Wierden en de onderste slecht gesorteerde rivierafzettingen die van de Formatie van Sterksel. In de boringen zijn, op het baksteen in de eerdlaag na, geen archeologische indicatoren aangetroffen