ARC-Rapporten 2010-164

Volgens het bureau-onderzoek en verkennend booronderzoek door Econsultancy ligt de zuidelijke helft van de locatie binnen een laaggelegen terrasrest. Binnen de noordelijke helft zijn 2 (resten van) rivierduinen aanwezig, die vanaf het einde van het Laat-Paleolithicum een gunstige nederzettingslocatie vormden. Na totstandkoming van de Gelderse IJssel als Rijntak, vermoedelijk omstreeks 950 na Chr., lag het plangebied binnen de overstromingsvlakte van de rivier. Vanaf dit moment, tot aan het moment van bedijking van de rivier vanaf 1.300 na Chr., was het plangebied ongunstig als nederzettingslocatie. De trefkans op het voorkomen van resten vanaf het einde van het Laat-Paleolithicum t/m de Vroege-Middeleeuwen en vanaf de tweede helft van de Late-Middeleeuwen t/m de Nieuwe Tijd, wordt voor de noordelijke helft van de locatie hoog en voor de zuidelijke helft en het uiterst noordoostelijk deel laag geacht. Op basis hiervan is geadviseerd het zuidelijke deel vrij te geven en ter plaatse van de rivierduinafzettingen binnen het noordelijk deel vervolgonderzoek in de vorm van een karterend booronderzoek uit te voeren. Het karterend booronderzoek heeft aangetoond dat binnen het noordelijk deel van de onderzoekslocatie inderdaad een relatief hoog gelegen zandrug in de ondergrond aanwezig is. Deze rug bestaat echter grotendeels uit dekzand van de Formatie van Boxtel (Laagpakket van Wierden), met aan de basis rivierduinafzetttingen, behorend tot het Laagpakket van Delwijnen van de Formatie van Boxtel. Tijdens het karterend booronderzoek zijn geen duidelijke aanwijzingen voor de aanwezigheid van archeologische resten aangetroffen. De houtskool- en baksteenfragmenten uit boring 05 zijn aangetroffen in het overstromingsmateriaal, wat doet vermoeden dat deze van elders zijn aangevoerd. Ook de in boring 11 aangetroffen sintels vormen, mede vanwege de situering nabij het huidige maaiveld, geen sterke indicatie voor de aanwezigheid van een archeologische vindplaats in de ondergrond