Rapport 0905

De archeologische opgraving in 2006 aan de Hertenrade heeft een inheems-Romeinse vindplaats opgeleverd, die is gelegen op een zandig kleipakket (Gantellaag) met in de ondergrond een verlande geul met een lage oeverwal. Alhoewel sporen van een woonhuis ontbreken zijn er wel sporen van bijgebouwen in de vorm van enkele spiekers en een bijgebouw van het type wandgreppelstructuur gevonden. Daarnaast zijn er waterkuilen, afvalkuilen, greppels en sporen van paaltjes gevonden. Het woonhuis heeft vermoedelijk gestaan binnen een (onvolledig opgegraven) rechthoekige greppelstructuur. De oriëntatie van meeste greppelstructuren en de spiekers lijkt verband te houden met de aanwezigheid van de geulvulling en oeverwal in de ondergrond. Het toenmalige landschap was zeer open, grasland overheerste er stonden in de 2de eeuw weinig bomen. De pollen van kweldergewassen duiden op een uitgebreid kweldergebied met brakke invloeden. Daarnaast waren er ook lage delen van landschap waar zoetwaterplassen stonden. Het graslandschap was uitstekend geschikt voor begrazing door de veestapel, bestaande uit voornamelijk rund, schaap/geit en paard. Een incidentele vondst van varkensbotten wijst op een gering belang van deze soort. In de voedingseconomie speelden wat de granen betreft gerst, emmertarwe, rogge en haver een belangrijke rol. Op de nabijgelegen vindplaats Dedemsvaartweg, die vermoedelijk een geheel heeft gevormd met de nederzetting aan de Hertenrade zijn duidelijke bewijzen voor verbouw van gerst en vlas. Daarnaast zijn er aanwijzingen voor (groenten-)tuinen en het verzamelen van fruit en andere eetbare planten. De nederzetting had een duidelijk inheems karakter, er lijken weinig materiële aspecten van de Romeinse cultuur te zijn overgenomen. Een bijzondere uitzondering is echter de consumptie van meloen. De woonplaats had in toenemende last van een stijging van de grondwaterspiegel. Een tijdelijke oplossing werd gevonden in de aanleg van ontwateringsgreppels. Deze werden een aantal keren vernieuwd. Op basis van met name deze vernieuwingen, maar ook verschillen in de dateringen van het aardewerk worden drie bewoningsfasen onderscheiden, waarbij de duur van elke fase niet kan worden gepreciseerd. De bewoning is begonnen in de tweede helft van de 1ste eeuw en geëindigd in de tweede helft van de 2de eeuw. De hoge grondwaterstand is waarschijnlijk de reden waarom de nederzetting werd verlaten