Een archeologisch bureau-onderzoek voor de Stelling van Den Helder, gemeente Den Helder (N.-H.)

Op basis van de bij het bureau-onderzoek verkregen informatie kan een archeologisch verwachtingsmodel voor het plangebied worden opgesteld. De kop van Noord-Holland is onderdeel van het noordelijk zeekleigebied. Duizenden jaren lang had de zee hier vrij spel, waardoor de regio onderdeel uit maakte van het waddengebied en de waddeneilanden. Dit maakte bewoning en ontginning van dit gebied problematisch. In de aanwezige duinen ontstonden in ieder geval vanaf de 9e eeuw kleine nederzettingen. De inwoners leefden vooral van de visvangst. In de 16e eeuw werden dijken aangelegd en polders gecre¨eerd, waardoor het gebied beter bewoonbaar werd. Den Helder werd vanaf het begin van de 17e eeuw een belangrijke (militaire) haven. Deze functie heeft de stad tot op heden. In het begin van de 19e eeuw werden twee forten en een liniedijk aangelegd om de haven te verdedigen. E´en van de verdedigingstactieken was inundatie. Dit heeft er toe geleid dat direct buiten de forten en langs de liniedijk tot halverwege de 20e eeuw geen bebouwing heeft plaatsgevonden. Op basis van het bureau-onderzoek kan geconcludeerd worden dat de kans dat er bij het uitvoeren van de geplande werkzaamheden archeologische vindplaatsen worden verstoord minimaal is. Volgens de IKAW is de trefkans zeer laag. Er zijn in de directe omgeving van het plangebied geen vondstmeldingen gedaan en er zijn, anders dan de liniedijk zelf, geen archeologische monumenten aanwezig. Aanvullend archeologisch onderzoek op de locatie is daarom niet nodig