Inventariserend veldonderzoek d.m.v. proefsleuven

Naar aanleiding van de voorgenomen herinrichting van het plangebied is een inventariserend archeologisch veldonderzoek uitgevoerd door middel van twee oost-west georiënteerde proefsleuven in het westelijk deel van het plangebied met een breedte van 4 m en een lengte van resp. 20 en 16 m. In totaal is een oppervlak van 144 m2, onderzocht. In het plangebied zijn sporen aangetoond uit de Late Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd, beginnend rond 1300 na Chr. De sporen zijn toe te schrijven aan activiteiten op achtererven behorende bij bebouwing langs de westzijde van de Nieuwstraat. De sporen bestaan uit een mogelijke beer- of mestkuil uit ca. 1300, een geroerde bodemhorizont met diverse ingravingen en kuilen en een ophogingspakket uit de 14e tot 15e eeuw, een tweetal runderbegravingen uit mogelijk de 15e eeuw, kuilen en paalresten uit de Nieuwe Tijd en een recent gedempte gracht langs de westrand van het plangebied, die mogelijk teruggaat tot de Late Middeleeuwen. De sporendichtheid neemt naar oosten toe. In de sleuf in het noorden van het plangebied is een vanaf ca. 50 tot 70 cm onder het maaiveeld een horizont met sporen uit de 18e tot 20e eeuw aangetroffen. In het zuiden van het plangebied zijn twee sporenhorizonten aangetroffen uit resp. de 14e-15e eeuw en 15e-17e eeuw, gescheiden door een laat-middeleeuws ophogingspakket. Door de beschermende werking van recente en laat-middeleeuwse ophogingen en een geringe mate van diepere ingrepen in de bodem is het bodemarchief relatief gaaf, naar verwachting ook in andere delen van het plangebied, waar mogelijk meer verstorende bodemingrepen hebben plaatsgevonden. Hoewel sporen van vóór 1700 alleen in de sleuf in het zuiden zijn aangetroffen, kunnen deze in principe in het hele plangebied verwacht worden. Het onderzoek heeft aangetoond dat het hele plangebied deel uitmaakt van de laatmiddeleeuwse stadsuitleg van Ameide. In het plangebied zijn behoudenswaardige archeologische resten aangetoond, die verspreid over het hele plangebied kunnen voorkomen. Er wordt geadviseerd om de archeologische resten in situ te behouden. Indien behoud in situ niet mogelijk is, wordt aanbevolen om de vindplaats door middel van een opgraving ex situ te behouden