Stadse fratsen 12

Tijdens twee opgravingscampagnes (in 1996 en in 2007) zijn aan de Moesstraat archeologische resten uit de midden-ijzertijd en de Romeinse ijzertijd blootgelegd. Zij bestaan uit verschillende greppels en sloten, vermoedelijke (erf)afscheidingen, kuilen, waterkuilen en paalgaten. Hoewel uit de paalgaten geen duidelijke (woon-)structuur kon worden gereconstrueerd, nemen we aan dat er op of rond het opgravingsterrein in ieder geval in de midden-ijzertijd wel bewoning heeft plaatsgevonden. De resten uit de Romeinse ijzertijd wijzen meer op gebruik van het terrein als akker(s). Na de Romeinse ijzertijd tot het begin van de nieuwe tijd wordt het gebied waarschijnlijk vooral als weidegebied gebruikt. Ook worden vermoedelijk in deze periode meerdere grote, diepe kuilen gegraven, waarschijnlijk om leem of (grote) keien te winnen. Nog recentere vergravingen op het terrein staan in verband met enkele kleine boerderijen die aan het einde van de 17e eeuw langs de Moesstraat worden gebouwd. Er vormt zich langs de Moesstraat een lint van boerderijtjes, met aan de achterzijde een verkaveling in zeer smalle percelen. In het begin van de 20e eeuw wordt hier vervolgens een van de eerste nieuwe stadswijken buiten de tot plantsoen omgevormde vestingwerken aangelegd, de Tuinwijk