ARC-Rapporten 2009-96

Volgens het bureauonderzoek door Econsultancy ligt de locatie op een dekzandvlakte. Op basis van deze landschappelijke ligging blijkt dat het plangebied vanaf het Laat-Paleolithicum gunstig is geweest voor jagers-verzamelaars en vanaf het Neolithicum voor landbouwers. Mogelijk archeologische resten komen voor direct aan of onder de eerdlaag. De vondstenlaag wordt verwacht in de eerste 30 cm beneden de eerdlaag. Archeologische sporen (uitgezonderd diepe paalsporen en waterputten) worden binnen 50 cm beneden de eerdlaag verwacht. De archeologische resten bestaan hoofdzakelijk uit aardewerk- of vuursteenstrooingen. Organische resten en bot zullen door de relatief zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Het complextype en de omvang kunnen niet nader worden gespecificeerd door de beperkte gegevens. Door de ontginning van het gebied begin 20e eeuw zijn de bouwvoor en de top van de dekzandafzettingen mogelijk verstoord. Archeologische sporen kunnen hierdoor verdwenen zijn. Het verkennend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat de locatie inderdaad sterk is verstoord, vermoedelijk door de eerder ontginningen. Het bodemprofiel is in het gehele plangebied tot in de C-horziont vergraven, tot een diepte van 50 tot 90 cm –mv. De oorspronkelijke bodem is waarschijnlijk een beekeerdgrond geweest. Dit is in overeenstemming met de ligging op een dekzandvlakte, op de overgang van een dekzandrug in het zuiden naar een laagte in het noorden. Vermoedelijk zijn de dekzandafzettingen door hen landschappelijke ligging verspoeld, wat het hoge siltgehalte kan verklaren. Indien er in het plangebied archeologische resten aanwezig zijn geweest, zijn deze door de graafwerkzaamheden bij de ontginningen uit het begin van de 20e eeuw vermoedelijk geheel vergraven. Op basis van de waargenomen bodemverstoringen kan daarom worden geconcludeerd dat de voorgenomen nieuwbouw geen bedreiging vormt voor het archeologisch erfgoed