Basisrapportage archeologie 36

In 2006 heeft er archeologisch onderzoek plaats gehad op de binnenplaats van de Letterenbibliotheek aan de Wittevrouwenstraat in Utrecht. Het terrein was in de Romeinse tijd en in de middeleeuwen waarschijnlijk in gebruik als weidegebied. In de tweede helft van de elfde eeuw werd het verkaveld, waarna het in de twaalfde eeuw voor het eerst bewoond werd. Daarmee is binnen de stadsomwalling van 1122 een nieuwe bewoningskern uit de twaalfde eeuw gelokaliseerd. Over de aard van deze bewoningskern kan weinig met zekerheid gezegd worden, omdat slechts een relatief klein deel daarvan is opgegraven en dan ook nog eens alleen de achtererven. Het aantreffen van perceelsmuren uit de late veertiende en vroege vijftiende eeuw maakt het, in combinatie met gegevens uit historische bronnen, mogelijk om af te leiden welke veranderingen zich tot circa 1600 hebben voorgedaan. Het samenvoegen en opdelen van verschillende percelen leidde tot vijf percelen tussen de immuniteit van Sint-Jan en de Wittevrouwenstraat. Vier van deze percelen werden in 1807, bij de verbouwing tot het paleis van Lodewijk Napoleon, samengevoegd tot één geheel. De vondst van de grote hoeveelheid natuursteen bouwfragmenten uit de vijftiende en zestiende eeuw, geeft een beeld van de rijke gevelarchitectuur van één van de huizen die buiten het opgravingsterrein vielen