Een archeologisch bureau- en booronderzoek aan de Rijksweg 63 te Noardburgum, gemeente Tytsjerksteradiel (FR)

Uit het bureauonderzoek blijkt dat de omgeving van de onderzoekslocatie een lange bewoningsgeschiedenis kent. De grondmorene- en dekzandwelvingen in de nabijheid van de Zwemmer vormden een aantrekkelijk woon- en jachtgebied voor mobiele groepen jager-verzamelaars in het laatpaleolithicum en het mesolithicum. Hoewel er vooralsnog geen vindplaatsen zijn aangetroffen die duiden op permanente bewoning (nederzettingen, grafvelden) mag worden aangenomen dat het gebied ook in het neolithicum door de mens werd bewoond. Uit de periode bronstijd tot en met de ijzertijd ontbreken bewoningssporen. De reden hiervoor is niet duidelijk: mogelijk kwam het dekzandgebied geïsoleerd te liggen door de groei van veen in de omgeving, of vindplaatsen uit deze perioden zijn tot op heden nog niet ontdekt. Uit losse vondsten uit de vroege middeleeuwen bestaande uit aardewerk en metaal blijkt dat het gebied ook in deze periode in gebruik was. Vanaf de late middeleeuwen wordt het veengebied geleidelijk ontgonnen en ontstaan de huidige historische dorpskernen. Het dorp Noardburgum dateert uit de nieuwe tijd, en is vermoedelijk ontstaan naar aanleiding van de vestiging van veenontginners ter plaatse. Het gebied is lange tijd in gebruik geweest als landbouwgebied en als bos