Bureauonderzoek en Inventariserend veldonderzoek (verkennende fase)

BAAC bv heeft een archeologisch bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek met behulp van boringen (verkennende fase) uitgevoerd voor vier terreinen binnen het plangebied Middenweg 145E. Aanleiding voor het onderzoek is het plan de bestaande bebouwing te slopen en een ontmoetingscentrum met een hoofdgebouw, faciliterend gebouw, parkeergelegenheid en twee beheerderswoningen te ontwikkelen. Het plangebied ligt op een lage dekzandrug in een droogmakerij. De kans op het aantreffen van resten (met name vuursteen) uit het paleolithicum tot begin neolithicum is hoog. Vanwege vernatting van het gebied worden geen resten verwacht uit latere periodes. Het oorspronkelijke maaiveld ten noorden, westen en zuiden van het plangebied ligt ongeveer een meter lager dan het maaiveld ter plaatse van het plangebied (circa 2,6 m –NAP tegen 1,6 m –NAP). Ter plaatse van het geplande hoofdgebouw (ontmoetings- of congrescentrum) was het niet mogelijk minstens vier boringen verspreid over het deelgebied te zetten. In één van de wel geplaatste boringen (boring 9) is een begraven bodem in dekzand aanwezig vanaf 75 cm –mv (2,54 -NAP). Verder is in twee andere boringen (boringen 3 en 11) tot in het dekzand geboord. Het dekzand wordt in alle boringen afgedekt door een veenlaag. Eventuele vuursteenvindplaatsen kunnen hier bewaard zijn gebleven. Boring 9 ligt landschappelijk het gunstigst omdat dit een dekzandkopje lijkt dat in het verleden hoger en droger lag dan de directe omgeving. De top van het oorspronkelijke maaiveld ligt hier min of meer gelijk aan het omringende maaiveld waar volgens de bodemkaart koopveengronden en moerige podzolgronden worden verondersteld. De aangetroffen bodem ter plaatse van de boringen 3 en 9 is te classificeren als een moerige podzolgrond. Om een duidelijk beeld te krijgen van een eventuele vuursteenvindplaats wordt aanbevolen een nader onderzoek uit te voeren ter plaatse van het geplande hoofdgebouw. Ter plaatse van de overige deellocaties is archeologisch vervolgonderzoek niet noodzakelijk