Een archeologische opgraving

Samenvatting van de drie onderzoeken: ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied Buitenring Parkstad, vindplaats 16, in het kader van een geplande aanleg van een buitenring om Parkstad. Het vooronderzoek heeft aangetoond dat zich binnen het wegtracé op deze locatie een vindplaats uit de Midden-Romeinse tijd bevindt. Vindplaats 16 heeft een oppervlakte van maximaal 130 bij 65 m is gelegen ten noorden van de Oude Amstenraderweg en ten oosten van de Akkerweg te Brunssum (gemeente Brunssum). Het veldwerk is uitgevoerd tussen 4 en 20 november 2013. In het gebied zijn vier werkputten aangelegd met een totale oppervlakte van 5.595 m2. In een aantal werkputten is een tweede of zelfs derde vlak aangelegd, in totaal beslaat het tweede vlak 836 m2 en het derde vlak 108 m2. Gedurende de opgraving zijn vele resten uit de Romeinse tijd aangetroffen. Deze bestaan uit enkele structuren die in de perifere zone van een villaterrein te plaatsen zijn. De structuren bestaan uit een viertal spiekers, drietal waterputten, een grote drenkkuil, de restanten van een greppelsysteem en vele kuilen en kuilenclusters verspreid over het terrein. Door de afwezigheid van hoofdgebouwen of huisplattegronden kan niet met zekerheid gesteld worden of deze structuren deel uitgemaakt hebben van een rurale nederzetting of een villaterrein. Al lijkt de laatste aannemelijk door bijvoorbeeld de aanwezigheid van de drenkkuil. In ieder geval dateert het vondstmateriaal uit de puinpakketten en drenkkuil de verlating van de vindplaats in de 3e eeuw n.Chr. Het vondstmateriaal en archeobotanisch onderzoek wijst op een vindplaats waar diverse ambachten en agrarische activiteiten uitgeoefend werden. Werktuigen voor steen- en houtbewerking zijn aangetroffen, evenals zeisfragmenten en afvalproducten van de graanoogst. Het vondstmateriaal wijst eveneens op een vindplaats die afwijkt van de rurale nederzettingen gezien de aanwijzingen voor steenbouw in de nabije omgeving en het aardewerkassemblage dat vooral veel kook- en voorraadpotten bevat. Naast de Romeinse sporen is een kuil uit het Midden-Neolithicum, toewijsbaar aan de Michelsbergcultuur op basis van het aardewerk, en de Oud Brunssumerweg die in de 17e tot de 20e eeuw in gebruik was aangetroffen. ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied Buitenring Parkstad, vindplaats 18, in het kader van de geplande aanleg van een buitenring om Parkstad. Vooronderzoek heeft aangetoond dat zich op deze locatie waarschijnlijk een crematiegrafveld uit de Late IJzertijd bevindt, dat door de voorgenomen werkzaamheden verstoord wordt. Het plangebied van vindplaats 18 (perceel 3) heeft een oppervlakte van 2.500 m2 en was op het moment van opgraving in gebruik als grasland. In het gebied zijn vijf werkputten aangelegd met een totale oppervlakte van 1.765 m2. Het veldwerk is uitgevoerd op 25-26 augustus 2011 en 19-20 november 2013. In die periode zijn de werkputten aangelegd en onderzocht conform het Programma van Eisen (PvE). Het onderzoek heeft geen grafveld opgeleverd zoals de verwachting was. Alleen het mogelijke graf uit het vooronderzoek is teruggevonden. In deze kuil zijn alleen enkele kleine fragmenten verbrand dierlijk bot aangetroffen en een verkoold stuk hazelnoot. Vanwege de afwezigheid van menselijk botmateriaal in de kuil lijkt een interpretatie als afvalkuil beter dan die van een crematiegraf. Naast dit spoor zijn slechts enkele andere sporen aangetroffen, zoals in werkput 10 een gepaarde palenrij, mogelijk het restant van een hekwerk (eind Midden – Late IJzertijd). In één van de paalkuilen is een stuk verkiezelde zandsteen aangetroffen en verkoolde resten van granen, hazelnoot en akkeronkruiden. ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied Buitenring Parkstad, vindplaats 19, in het kader van een geplande aanleg van een buitenring om Parkstad. Het veldwerk is uitgevoerd tussen 18 augustus en 24 augustus 2011. In het plangebied zijn vijf werkputten aangelegd met een totale oppervlakte van 4.075 m2. Op basis van het vooronderzoek was mogelijk een nederzetting uit de volle Middeleeuwen te verwachten. Onbekend was nog wel of het om een enkele boerderij zou gaan of enkele huiserven. De opgegraven vindplaats was goed geconserveerd. Vanwege het intacte bodemprofiel in de lössbodem kan gesteld worden dat er geen tot weinig bodemerosie heeft plaatsgevonden op deze locatie. De archeologische resten ter plaatse zouden dus ook nauwelijks verstoord zijn. Binnen het opgravingareaal zijn 115 sporen aangetroffen, waarvan 84 natuurlijk van aard waren. De overige sporen zijn door menselijk handelen ontstaan. Zo is in het westen van het plangebied een palenrij aangetroffen. In het zuidelijke deel van de opgraving is een clustering van sporen aangetroffen. Echter, kon binnen dit cluster van (paal)kuilen geen onderlinge samenhang vastgesteld worden. Een erf of huisplattegrond is op deze locatie dan ook niet aangetroffen, mogelijk heeft deze zich net ten zuiden van het plangebied bevonden. Nagenoeg al het vondstmateriaal is afkomstig uit een afvalkuil in werkput 1. Het aardewerk is in de late 11e en/of Vroege 12e eeuw n.Chr. te dateren. Naast aardewerk zijn ook een aantal fragmenten natuursteen, afkomstig van een maalsteen en een zwerfsteen, aangetroffen. Alle stukken natuursteen vertonen sporen van verbranding wat doet vermoeden dat deze secundair gebruikt zijn als haardsteen. De verwachtingen die op grond van het vooronderzoek zijn gesteld, kunnen op basis van het huidige onderzoek worden aangepast. Waar een nederzetting met huiserven uit de Volle Middeleeuwen verwacht werd, zijn slechts enkele sporen aangetroffen. Gezien de hogere spoordichtheid in het zuiden van het opgegraven areaal is het te verwachten dat deze nederzetting zich meer naar het zuiden bevindt