Goes Slot Ostende. Singelstraat 5 – Wijngaardstraat 26, gemeente Goes. Inventariserend Veldonderzoek door middel van proefsleuven en boringen

Tijdens Fase 1 van het onderzoek in Slot Ostende werden bouwdelen A, B, C en E en het pand aan de Wijngaardstraat 26 door middel van drie kleinschalige proefputten en vijftien boringen archeologisch onderzocht. Ter plaatse van bouwdeel B werd in de kelder een kleine proefsleuf aangelegd tussen de twee pilaren die het kruisribgewelf hier ondersteunen. Op een diepte van circa 1,00 meter beneden het huidige vloerniveau werd een ouder, wellicht oorspronkelijk, vloerniveau gevonden. Deze vloer was opgebouwd uit laatmiddeleeuwse bakstenen, in een halfsteens verband gelegd. Daarnaast werd ook het fraai uitgewerkt, achtkantig basement in witte kalksteen en een bakstenen sokkel van de twee centrale zuilen aangetroffen. De kelder is gevuld met een zandig puinpakket waarin twee tot driesublagen werden onderscheiden. In de gelaagdheid kon echter geen fasering worden opgetekend. Het pakket lijkt in één fase, vanaf ten vroegste circa 1550, te zijn gedempt tot op het huidige vloerniveau. Vervolgens werden in de kelderruimte van bouwdeel C twee proefputten uitgegraven. In werkput 2 werden hierbij de resten van een gewelfde kelder gevonden. In de hoeken van deze kelder werden de aanzetten van kruisribgewelven gevonden, waardoor verondersteld kan worden dat deze kelder gelijkaardig als de belendende kelder, in bouwdeel B, moet zijn geweest. Bovendien werd een dichtgemetselde doorgang tussen beide kelders vastgesteld. Deze toegang bleek in verschillende fases te zijn aangepast. Tijdens dit onderzoek werd de kelder uitgegraven tot op het niveau van de huidige keldervloer in bouwdeel B. In de nieuw aangetroffen kelder werd op deze diepte een tegelvloer gevonden, bestaande uit roodbakkende ongeglazuurde tegels. Naar analogie met bouwdeel B kan echter ook worden verwacht dat circa 1,00 meter onder dit vloerniveau zich nog een ouder vloerniveau bevindt. In werkput 3 werd de zuidelijke begrenzing van deze nieuwe kelder vastgesteld. In het zuiden wordt de kelder begrensd door de oude weermuur die bouwdeel C schuin doorkruist. In bouwdelen A en E werd de bodem middels 9 grondboringen onderzocht. Op basis van de boringen kan de bodemopbouw in dit bouwdeel in twee zones opgedeeld worden. De noordelijke zone bevindt zich op het binnenterrein van het voormalige Slot Ostende. Hier werd onder de recente lagen een antropogeen verstoorde kleilaag van circa 1,20 meter dik vastgesteld. Onder de antropogeen opgebrachte lagen werden tot minimaal 4,00 meter beneden maaiveld natuurlijke afzettingen van het Laagpakket van Walcheren vastgesteld. De natuurlijke lagen manifesteren zich hier als siltige klei met een fijne zandige gelaagdheid en worden geïnterpreteerd als oeverafzettingen. De zuidelijke zone werd onder de betonvloer en de recent opgebrachte grond, de dempingslagen van de voormalige slotgracht aangeboord. Op de grens tussen beide zones werd ook vermoedelijk de weermuur aangeboord. Tot slot werd tijdens Fase 1 ook het pand aan de Wijngaardstraat 26 middels grondboringen onderzocht. Het onderzoek bleef echter beperkt tot één boring, omdat in het overige deel een sterke oliegeur werd waargenomen. In de boring – de meest westelijke boring – werd onder de betonvloer en een stabilisatielaag eveneens de vulling van de slotgracht vastgesteld. De slotgracht is hier tot 2,60 meter –mv ingegraven in het Hollandveen. In bouwdeel D kon in Fase 1 geen onderzoek worden uitgevoerd, omdat hier nog een houten vloer aanwezig was. Na de verwijdering van deze vloer werden in dit bouwdeel op twee plaatsen nog verder onderzoek uitgevoerd. In de aangelegde proefsleuven werden resten aangetroffen die, in tegenstelling tot wat verwacht werd, bijna allemaal behoren tot een zeer late fase van het Slot Ostende. In werkput 4 werden verwacht dat zich hier een toegangspartij tot de kelder in bouwdeel B zou bevinden. Er is echter vastgesteld dat het hier de jongere restanten van een bakstenen kelder betreft, welke koud tegen de keldermuur van bouwdeel B is aangebouwd. Op basis van de bouwconstructie en archeologisch materiaal in de vulling van deze kelder kan ingeschat worden dat het keldertje een vrij jonge, 19de- of 20ste-eeuwse datering moet hebben. In werkput 5 werden een aantal muren en restanten van een bakstenen vloer gevonden. Op basis van aardewerk, aangetroffen in de insteek van de fundering kan deze muur gedateerd worden in de late 18de of vroege 19de eeuw. Deze sporen moeten toebehoord hebben tot een gebouw dat in deze fase tegen de oude woontoren is gebouwd. Er kan vanuit gegaan worden dat er nog meer resten van dit gebouw aanwezig kunnen zijn. Bij het graven van een kijkgat in het zuidelijke deel van werkput 5 is vastgesteld dat er nog een middeleeuwse cultuurlaag aanwezig is onder de jongere bakstenen vloer. Onder de cultuurlaag is tevens een grondspoor waargenomen. Het betreft een kuil met verschillende vullingen. De kuil is ingegraven in een dik pakket van antropogene ophooglagen. Dit is bevestigd door de twee extra grondboringen die tijdens dit onderzoek werden gezet. Ter plaatse van bouwdeel D bevinden de natuurlijke sedimenten zich op circa 3,00 meter –mv, wat meer dan één meter dieper is dan in zowel bouwdelen A en E, als op het binnenterrein, ten westen van bouwdeel D. De oorzaak van dit verschil kon echter op basis van dit onderzoek niet verklaard worden