Archeologisch bureauonderzoek en verkennend booronderzoek aan de Veerstraat 36C te Boxmeer

Uit de landschappelijke ligging op een Maasterras dat is ontstaan gedurende het Jonge Dryas (12.850 – 11.650 BP) en in het Holoceen bedekt is geraakt met een oeverdek, blijkt dat het plangebied vanaf het Paleolithicum gunstig is geweest voor jagers-verzamelaars en vanaf het Neolithicum voor landbouwers. Uit de archeologische gegevens die verzameld zijn uit het onderzoeksgebied blijkt dat er in de omgeving van het plangebied sporen van menselijke activiteit zijn waar genomen uit alle archeologische perioden, waarbij het meest in het oog springt dat er waarschijnlijk een Romeinse weg langs het plangebied heeft gelopen. Uit het historisch kaartmateriaal blijkt dat het plangebied in de 19e eeuw tot de derde kwart van de 20e eeuw deels bebouwd is geweest. Uit de resultaten van het inventariserend veldonderzoek (IVO, verkennende fase) blijkt dat het gehele plangebied een verstoorde bodemopbouw heeft. De diepte van de verstoring varieert per boring. Bij drie boringen zijn onder het verstoorde pakket matig fijn zwak ziltig zand en sterk zandige leem afzettingen aangetroffen. Dit zijn oude afzettingen van de Maas. Het was echter onmogelijk om vast te stellen of het hier om holocene dan wel pleistocene Maasafzettingen gaat. Op basis van de waargenomen bodemverstoringen, kan worden geconcludeerd dat archeologische waarden niet meer in situ worden verwacht. Op grond van de resultaten van het veldonderzoek adviseert Econsultancy om het plangebied vrij te geven