Inventariserend Veldonderzoek door middel van verkennende boringen

In het archeologisch verwachtingsmodel werden drie geologische niveaus onderscheiden waarin zich mogelijke archeologische waarden zouden kunnen bevinden. Samengevat kan voor het plangebied worden verondersteld dat er een lage verwachting geldt op het aantreffen van archeologische resten vanaf de late prehistorie tot in de Late IJzertijd. Deze verwachting is gesitueerd op het Laagpakket van Wormer en in het Hollandveen Laagpakket. Vanaf de Late IJzertijd en gedurende de Romeinse Tijd wordt de verwachting in de top van het Hollandveen als middelhoog beschouwd. Het jongste geologisch niveau is het Laagpakket van Walcheren. Dit niveau overspant drie archeologische periode. Voor de Vroege Middeleeuwen is de verwachting laag. In de Late Middeleeuwen is het dan weer meer mogelijk dat er bewoning is in het plangebied en zijn omgeving. De archeologische verwachting is dan weer middelhoog. Voor de Nieuwe Tijd geldt dat we beschikken over kaartmateriaal dat aantoont dat in het plangebied wellicht geen archeologische resten worden verwacht. Hier is lage archeologische verwachtingswaarde toegekend. Dit verwachtingsmodel is middels vier grondboringen (tot 4 meter –mv) getoetst. De ondergrond ter plaatse van het plangebied bestaat zoals verwacht was uit een driedelige opbouw van afzettingen van het Laagpakket van Walcheren op Hollandveen op afzettingen van het Laagpakket van Wormer. Op basis van de resultaten van het booronderzoek kon het archeologisch verwachtingsmodel op één punt worden bijgesteld. De middelhoge archeologische verwachting voor de Late Middeleeuwen kan op basis van het booronderzoek naar laag worden bijgesteld. De bewoning wordt dan verwacht in centra of langs oude wegen en dijken. Dit is niet van toepassing voor het plangebied, vandaar de lage verwachting. Samenvattend blijft dus enkel een middelhoge archeologische verwachting aanwezig op het niveau van het Hollandveen Laagpakket