Archeologisch Bureauonderzoek en Inventariserend Veldonderzoek door middel van verkennende boringen

Op basis van de gebruikte aardwetenschappelijke, archeologische en historische gegevens werd in het Archeologisch Bureauonderzoek een gespecificeerd archeologisch verwachtingsmodel opgesteld. Volgens de geo(morfo)logische informatie zijn er binnen beide deelgebieden jonge strandwalafzettingen aanwezig die kunnen gerekend worden tot het Laagpakket van Walcheren. Wellicht worden deze natuurlijke lagen bovendien afgedekt door antropogene lagen. Gezien deze geologische gesteldheid binnen het onderzoeksgebied geldt voor het plangebied een hoge verwachting op het aantreffen van archeologische waarden vanaf de Late Middeleeuwen (circa 1300 n. Chr.) tot en met de Nieuwe Tijd. Deze verwachting hangt samen met het gebruik van beide deelgebieden als wegen en dat wellicht al sinds de Late Middeleeuwen. De boringen die tijdens het Inventariserend Veldonderzoek gezet zijn geven in de twee deelgebieden een gelijkaardig, drieledig bodemprofiel aan. In alle boringen werden de natuurlijke strandwalafzettingen aangetroffen tussen 0,45 en 2,6 meter –mv (1,98 meter +NAP en 0,24 meter –NAP). Bovenop de moederbodem bevindt zich overal een pakket antropogeen verstoord zand of ophooglagen. Deze antropogene lagen zijn steeds humeus en bevatten verschillende archeologische indicatoren zoals baksteenpuin, kalkmortel, aardewerk, glas en steenkoolgruis. De indicatoren kunnen gerelateerd worden aan het historische gebruik als weg. Ter plaatse van de Markt zijn in twee boringen ook fragmenten menselijk bot gevonden, behorende tot graven op het kerkhof. Tijdens het veldonderzoek is vastgesteld dat ter plaatse van de geplande ingrepen het bodemarchief ernstig verstoord is door de aanwezige ondergrondse infrastructuur (kabels en leidingen). Hierdoor is de gaafheid van mogelijke archeologische resten in beide deelgebieden wellicht beperkt. Ook de stratigrafie – de verticale opeenvolging van bodemlagen - is door deze ingrepen wellicht ook grotendeels verstoord. Tot slot kan ook beargumenteerd worden dat de inhoudelijke en representatieve waarde van de verwachte archeologische resten beperkt zal zijn, daar ervanuit wordt gegaan dat zeker de 16de eeuw, maar wellicht al vroeger, de deelgebieden in gebruik waren als weg