Archeologische begeleiding

In opdracht van Van den Herik-Sliedrecht heeft Periplus Archeomare BV een archeologische begeleiding uitgevoerd voor een gedeeltelijke wrakberging in de Zuider Stortemelk. Vanuit Rijkswaterstaat zijn vier wrakken aangewezen die een groot risico vormen voor de scheepvaart van de Noordzee. Deze wrakken moeten geborgen worden om de vereiste vrije waterdiepte te realiseren. De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) heeft als adviseur van Rijkswaterstaat laten weten dat twee van de wrakken een mogelijk cultuurhistorische waarde hebben. Het wrak Zuider Stortemelk is één van deze wrakken. Het doel van de archeologische begeleiding is het toetsen van de gegevens zoals verzameld tijdens eerdere onderzoeken en het doen van archeologische waarnemingen met betrekking tot de scheepsconstructie en de eventueel aanwezige mobilia. Van het wrak zijn alleen delen geborgen die boven de gewenste minimale waterdiepte uitstaken. Bij de berging zijn verschillende onderdelen van de scheepsconstructie, de stoomketels en deel van de machinekamer omhoog gekomen. Omwille van praktische redenen (bereikbaarheid van de werklocatie op zee) was er voor de archeoloog geen mogelijkheid om tijdens de berging zelf aan boord te zijn. De archeoloog heeft achteraf nadat de berging was afgerond de geborgen wrakresten in de haven van Harlingen onderzocht en geanalyseerd. De vondsten waren door de bergingsmethode die is gebruikt, erg gefragmenteerd. Hierdoor was de onderlinge samenhang van de vondsten moeilijk te achterhalen. De samenwerking met de uitvoerder was uitstekend; de werknemers van de uitvoerder waren zeer geïnteresseerd en behulpzaam bij de uitvoering van het werk. Op basis van de resultaten zijn de volgende conclusies getrokken: • Het betreft een ijzeren stoomschip. Bij het wrak werden twee stoomketels aangetroffen en delen van een stoommachine. • De datering van het schip ligt halverwege de 19e eeuw. • De scheepsconstructie van het wrak bestaat alleen uit geklonken delen. Gelaste delen zijn niet aangetroffen. • De identificatie van het wrak als zijnde de in 1866 vergane Millbank, zoals aangegeven in Achis en ander informatiebronnen kon niet worden bevestigd, maar is wel -mogelijk Als verbetering van de werkwijze voor vergelijkbare archeologische begeleiding in de toekomst wordt geadviseerd dat de archeoloog bij de berging van de wrakresten aanwezig kan zijn om zo de mogelijkheid te hebben ieder wrakdeel wat wordt geborgen apart te onderzoeken