BAAC-rapport A-14.0145

Tussen 21 en 31 juli 2014 heeft BAAC bv een Definitief Onderzoek uitgevoerd in het plangebied Vrijstraat 12-14 te Eindhoven. Het plangebied is gelegen in het historische centrum van Eindhoven. De aanleiding voor het onderzoek is de geplande nieuwbouw op dit perceel. Tijdens het onderzoek is het perceel Vrijstraat 12-14 archeologisch onderzocht. Hierbij zijn zes bewoningsfasen vastgesteld. Deze zijn te dateren van de 14e tot en met de 20e eeuw. Het perceel maakt onderdeel uit van een grotere vindplaats, te weten de middeleeuwse kern van de stad Eindhoven. Fase 1 beslaat de sporen uit de late middeleeuwen. Uit deze periode zijn vijf paalkuilen, een leemkuil, een greppel en mogelijk twee waterputten gevonden. Fase 2 bestaat uit sporen die op basis van begeleidend vondstmateriaal zijn te dateren in de 15e en 16e eeuw. De sporen bestaan uit een oost-west georiënteerde muur, een brandlaag, een leemvloer en een rechthoekig muurrestant, vermoedelijk een schouw. Fase 3 bestaat uit de resten van een huis aan de Vrijstraat en een bijgebouw op het achtererf. In een hoek van het bijgebouw bevond zich een haard met aspot. Het vondstmateriaal behorende bij deze fase is in de 16e/17e eeuw gedateerd. Aan de noordzijde van het perceel is de bestrating van een steeg gevonden die zich tussen de panden bevond. Op het achterdeel van het perceel zijn een rechthoekige kuil en negen ronde leerlooikuipen gevonden. In fase 4 wordt de bebouwing deels vernieuwd. Op het achtererf is het bijgebouw uitgebreid met een extra ruimte. Deze ruimte tot het bijgebouw wordt ook bij het huis getrokken. Uit deze periode dateert ook beerput spoor S3011. Op de perceelsgrens aan de westzijde wordt de daar gelegen tuinmuur deels hersteld. Op basis van het vondstmateriaal is een datering in de 18e eeuw aannemelijk. Fase 5 is vrij nauwkeurig te dateren door de beschikbaarheid van historische bronnen. Zo wordt in 1884 de looierij te koop aangeboden. In 1885 wordt het perceel gekocht door bakker Lambertus Christoffel Mandigers, die de bebouwing sloopt en vervangt door nieuwbouw. De sporen uit fase 6 zijn te dateren in de 20e eeuw. Ze bestaan uit een beerput met glijgoot, waterput, een gemetselde bak en een vernieuwing van de voorgevel. In de vroege 20e eeuw doen zich geen grote archeologische waarneembare veranderingen voor. Wel wordt er een waterput, een beerput en mogelijk een oven gebouwd in het bijgebouw