Archeologisch onderzoek Kraanmeester 7-9 te Weert

In opdracht van Gebr. Stroomberg Weert B.V. heeft Geonius Archeologie in oktober, november 2017 een archeologisch onderzoek uitgevoerd voor het plangebied Kraanmeester 7‐9 te Weert, gemeente Weert. Aanleiding voor het uitvoeren van het bureauonderzoek is de aanvraag van een omgevingsvergunning ten behoeve van de bouw van bestaand bedrijfspand. De bovengrond van het plangebied wordt gevormd door eolische afzettingen behorend tot de Formatie van Boxtel (dekzand afgezet in het Midden‐Pleistoceen tot heden). Op de geomorfologische kaart is het plangebied als niet gekarteerd weergegeven vanwege ligging in bebouwd gebied. Uit extrapolatie van het omliggende gebied kan worden aangenomen dat het plangebied deel uitmaakt van een gebied van dekzandruggen al dan niet met een oud bouwlanddek (kaartcode 3L5). Volgens de bodemkaart hebben zich in het plangebied in de eolische afzettingen bestaande uit lemig fijn zand, hoge zwarte enkeerdgronden ontwikkeld (kaartcode zEZ23) met grondwatertrap VII. Voor zover kon worden achterhaald is het plangebied in historische tijden niet bebouwd geweest en in gebruik geweest als landbouwgrond. Binnen het plangebied zijn voor zover kon worden achterhaald geen archeologische vindplaatsen of resten bekend. In de omgeving van het plangebied zijn vindplaatsen bekend uit de Bronstijd‐ IJzertijd, Romeinse tijd, Middeleeuwen en Nieuwe tijd. Het plangebied maakt deel uit van een provinciaal aandachtsgebied Het Eiland van Weert een oud bouwlandcomplex. Op grond van de verzamelde gegevens is voor het plangebied een middelhoge verwachting vastgesteld op het voorkomen van vindplaatsen uit het Laat Paleolithicum en Mesolithicum, een hoge op het voorkomen van vindplaatsen uit het Neolithicum, Bronstijd, IJzertijd, Romeinse tijd en Middeleeuwen en een lage op het voorkomen van vindplaatsen uit de nieuwe tijd. Het IVO‐O heeft uitgewezen dat de bodem in het plangebied bestaat uit een circa 45 cm dik antropogeen dek met daaronder de onverstoorde grond. Hiermee komt de bodemopbouw nagenoeg overeen met hetgeen werd verwacht namelijk een hoge zwarte enkeerdgrond. Strikt genomen is pas sprake van een enkeerdgrond indien het antropogeen dek minimaal 50 cm dik is. In het plangebied is dit niet het geval waardoor strikt genomen sprake is van een eerdgrond. De bodem in het plangebied is (redelijk) intact gebleven als gevolg van het opgebrachte antropogene dek. Naar verwachting zal circa 20 cm van de oorspronkelijke bodemopbouw en daarmee mogelijk aanwezige archeologische vindplaatsen zijn verstoord. Het archeologisch niveau bevindt zich op circa 45 cm –mv., meteen onder het antropogeen dek. Omdat als gevolg van de nieuwbouw mogelijk aanwezige archeologische vindplaatsen worden verstoord, aangezien de fundering tot circa 80 cm –mv zal reiken, wordt aanvullend archeologische vervolgonderzoek aanbevolen in de vorm van een Inventariserend Veldonderzoek door middel van Proefsleuven (IVO‐P) met als doel het plangebied te onderzoeken op de aanwezigheid van archeologische vondsten en/of sporen en de aard, omvang, datering, gaafheid, conservering en inhoudelijke kwaliteit van eventueel aanwezige archeologische resten vast te stellen. Hiertoe dient een Programma van Eisen worden opgesteld dat ter goedkeuring aan het bevoegd gezag dient worden voorgelegd