Zuidnederlandse Archeologische Rapporten 59

Dit rapport is het tweede dat gewijd is aan de resultaten van archeologisch onderzoek in het plangebied Hoebenakker te Nederweert. Het eerste rapport had betrekking op proefsleuvenonderzoek en vlakdekkend onderzoek in 2009, waarbij de nadruk lag op een reeks graven uit de Romeinse tijd. In 2013 en 2014 werden nieuwe proefsleuven aangelegd, wederom gevolgd door opgravingen. Het grafveld bleek veel groter te zijn dan verwacht en naast Romeinse graven eveneens exemplaren uit de Late IJzertijd te omvatten. Daarnaast kwamen bewoningssporen uit de late prehistorie c.q. de Vroege IJzertijd en de Vroege en Volle Middeleeuwen aan het licht. Het plangebied Hoebenakker ligt direct ten noorden van de bebouwde kom van Nederweert. Een aantal paalkuilen en kuilen in proefsleuf 58 en 59 is vindplaats 1 genoemd. Op grond van de vondst van uitsluitend handgevormd aardewerk, voornamelijk bij de aanleg, zijn deze sporen onder voorbehoud in de late prehistorie gedateerd. Wel is de mogelijkheid genoemd dat het vroeg-middeleeuwse sporen zou kunnen betreffen, hetgeen later inderdaad het geval bleek. Ter hoogte van sleuf 59 lag een hele reeks gebouwen uit deze periode. Vindplaats 2 omvatte de grondsporen in proefsleuf 61, 74, 76 en 77. In de eerstgenoemde sleuf lag een aantal sporen van een plattegrond, verder werden andere paalkuilen, greppels en twee waterputten gevonden. Op grond van de diepte en aard van de spoorvullingen was duidelijk dat de overblijfselen in de Volle Middeleeuwen dateerden. Een rij paalkuilen in proefsleuf 77 werd wel genoemd, echter zonder iets te zeggen over de mogelijke datering. Later bleek het hier te gaan om het IJzertijdhuis 601. Vindplaats 3 lag rond proefsleuf 68. De paalkuilen alhier werden in de (Vroege) Middeleeuwen gedateerd, niet op grond van vondsten maar vooral vanwege de andere (lees: lichtere) vulling dan die van de sporen van vindplaats 1 en 2. Om tijd te besparen heeft de directievoerder de definitieve rapportage niet afgewacht, maar is direct begonnen met de voorbereidingen voor een opgraving van de drie vindplaatsen. Het advies ging uit van het opgraven van de drie zojuist genoemde vindplaatsen, met naar verwachting een oppervlak van 8500-9500 m2. Daarnaast zou het restant van het grafveld - voor zover te betreden - moeten worden opgegraven. De sleuven 83 tot en met 87 konden aanvankelijk niet worden aangelegd in verband met saneringswerkzaamheden en daarom is dit pas in 2014 gebeurd