Tendencje i dylematy integracyjne Unii Europejskiej u progu XXI w.

Unia Europejska u progu XXI w. ma do rozwiązania wiele istotnych problemów charakterystycznych dla pozimnowojennego etapu więzi integracyjnych. Stopień uporania się z nimi i sposoby rozwiązywania rzutować będą w najbliższych latach nie tylko na funkcjonowanie Unii Europejskiej i życie codzienne jej obywateli, ale także w coraz większym stopniu na interesy oraz funkcjonowanie społeczeństw i państw aspirujących do członkostwa w Unii, w tym także Polski. Wynika to przede wszystkim z rosnącego stopnia powiązań ekonomicznych, politycznych, naukowo-technicznych Polski z UE (około 70% wymiany handlowej Polski przypada na państwa UE). Adekwatne do rzeczywistości rozpoznanie tendencji i dylematów występujących w Unii na obecnym etapie jej rozwoju jest niezbędnym warunkiem skutecznej, efektywnej z punktu widzenia postawionych celów, polityki prointegracyjnej naszego kraju. Sprzyja podejmowaniu działań w okresie przedakcesyjnym, mimo ograniczonych w tym zakresie możliwości Polski występującej w roli „późnego przybysza” (to nie UE zabiega o nowych uczestników, ale Polska i inne państwa zabiegają o członkostwo, muszą więc zaakceptować rozwiązania, w których tworzeniu nie uczestniczyły), na rzecz wspierania procesów w UE korzystnych dla naszych interesów oraz ograniczania następstw zjawisk i procesów niekorzystnych. Skuteczność polityki zagranicznej każdego państwa, a szczególnie państw małych i średnich, zależy w dużej mierze od umiejętnego wkomponowania własnych interesów i celów w dominujące tendencje tak w najbliższym, jak i dalszym środowisku międzynarodowym