BOORrapporten 671

De gemeente Rotterdam, afdeling Stadsontwikkeling, is van plan om een waterpartij aan te leggen op een groenstrook aan de Falstaffstraat in stadsdeel Hoogvliet. Daarnaast worden in het kader van het project Hart van Oude Land rioolwerkzaamheden uitgevoerd en zal de vijver door middel van een duiker aangesloten worden op een bestaande sloot. Het plangebied met een oppervlakte van ca. 5700 m2 ligt in een gebied met een dubbelbestemming archeologie. Conform het bestemmingsplan Hoogvliet, Oudeland geldt een omgevingsvergunning bij grondwerkzaamheden die groter zijn dan 200 m2 en die dieper gaan dan 0,5 m onder het huidige maaiveld. Archeologie Rotterdam (BOOR) heeft voor onderhavige ontwikkeling een bureauonderzoek en verkennend booronderzoek verplicht gesteld. De bewoning in Hoogvliet was tot de ontwikkeling van de ten noorden gelegen industrie, gelegen langs een 13e eeuwse dijk. Het omliggende land, waar het plangebied ligt, werd voor agrarische doeleinden gebruikt. Over de bewoningsgeschiedenis voorafgaand aan de bedijking zijn weinig gegevens bekend. Diverse archeologische onderzoeken in de directe omgeving van het plangebied leverden geen sporen van vroegere bewoning op. Toch wijzen aardewerkvondsten en een crematiegraf richting het oosten bij Poortugaal dat het gebied in de Romeinse tijd bewoond is geweest. Zij leefden op een dik veenpakket dat waarschijnlijk via verschillende veenstromen afwaterde op de omliggende rivieren. Het in cultuur brengen van het veengebied kan in combinatie met de stijgende zeespiegel geleid hebben dat het gebied kwetsbaarder werd voor overstromingen, die pas met de aanleg van dijken in de Late Middeleeuwen het hoofd konden worden geboden. De bekende archeologische, historische en aardwetenschappelijke gegevens van het gebied worden ondersteund met het booronderzoek dat binnen het plangebied is uitgevoerd. In totaal zijn er dertien boringen gezet, waarvan twaalf tot 3-4 m diep en één tot 7 m diep. De ondergrond bestond uit klei op veen op klei behorende tot respectievelijk het Laagpakket van Walcheren, Hollandveen Laagpakket en het Laagpakket van Wormer. In het Laagpakket van Walcheren kon een erosieniveau worden vastgesteld, dat vermoedelijk het gevolg is van verhoogde mariene activiteiten in de Middeleeuwen. Er zijn twee mogelijke archeologische niveaus waargenomen: direct onder de zoden was de grond tot maximaal 1,1 m onder het maaiveld omgezet en op de top van het veen lag een fragment houtskool dat op bewoning uit de Bronstijd - Romeinse tijd kan wijzen. Het veen is echter niet veraard, hetgeen er op wijst dat veen ontbreekt of nooit veraard is geweest. De archeologische potentie is dus laag. Slechts het bovenste archeologisch potentiële niveau wordt met de geplande werkzaamheden aangetast. Gelet op de vergravingen voor de aanleg en/of sloop van de hier aanwezige flats, de laatmiddeleeuwse erosie en mogelijke zakking van het veen, worden geen archeologische vervolgstappen geadviseerd