Regionalism - identity - pro-social attitude

Współczesna cywilizacja — przynosząc osiągnięcia w dziedzinie gospodarki i techniki — prowadzi równocześnie do ujawnienia się wielu negatywnych zjawisk związanych ze sferą osobowościową i społeczną człowieka. Efektem uświadomienia sobie tych zjawisk jest zwrot ku próbom odbudowy społeczności lokalnych, dających jednostce szansę “zakorzenienia”, czyli ukształtowania postaw regionocentrycznych. Do postaw tych zaliczono: postawę socjocentryczną — skoncentrowaną na regionie, czyli tzw. małej ojczyźnie, postawę interpersonalną (allocentryczną) — odnoszącą się do zamieszkujących dany region ludzi, ocenianych jako “swoi” lub “obcy”, wreszcie postawę intrapersonalną (egocentryczną) — odnoszącą się do samego siebie jako osoby utożsamiającej się z danym regionem. Warunkiem powstania postawy socjocentrycznej i allocentrycznej w odniesieniu do regionu jest ukształtowanie się własnej tożsamości regionalnej, na którą składa się poczucie własnej indywidualnej odrębności, jak i podobieństwa (przynależności) do innych. Wydaje się, że silne poczucie tożsamości regionalnej będzie intensyfikować pozostałe postawy regionocentryczne. Natomiast powstaje pytanie, czy tożsamość ta jest w stanie wyzwolić postawy prospołeczne wobec ludzi nie należących do własnej grupy regionalnej oraz “ojczyzny ojczyzn”, czyli całego kraju. Ta kwestia wymagałaby dalszych badań