The effect of a dry-weight probing guided by lung ultrasound on 24hour aortic blood pressure and arterial stiffness in hemodialysis patients

Prevalence of hypertension in patients undergoing hemodialysis is estimated at 85% and the main pathophysiologic mechanism is their inability to maintain sodium and volume control. Reduction of volume overload is fundamental for blood pressure (BP) control, but clinical criteria to estimate dry-weight are inaccurate, despite its widespread use. The aim of this doctoral thesis was to examine the effect of dry-weight reduction with a lung-ultrasound-guided strategy on ambulatory brachial and central systolic (SBP) and diastolic BP (DBP), as well as on arterial stiffness parameters and echocardiographic indices in hypertensive hemodialysis patients. This study followed a single-blind, randomized, parallel-group design and included 71 adult (>18 years) hemodialysis patients with hypertension that were clinically euvolemic with standard clinical criteria and provided written informed consent. Hypertension diagnosis was based on mean home BP values ≥135/85 mmHg. Patients were randomized in the active group (n=35), following a strategy for dry-weight reduction guided by the total number of US-B lines (US-B lines score) prior to dialysis, and a control group (n=36), following standard-of-care treatment. All patients underwent 48-hour ABPM, echocardiographic study, office arterial stiffness measurement and bioelectrical impedance analysis at baseline, after 8-weeks and after 12 months. More patients in the active compared to control group had dry weight reduction during both the 8-week (54.3% vs 13.9%, p18 ετών) ασθενείς υπό αιμοκάθαρση με ΑΥ, οι οποίοι ήταν κλινικά ευογκαιμικοί με τα συνήθη κλινικά κριτήρια και οι οποίοι παρείχαν γραπτή συγκατάθεση συμμετοχής στη μελέτη. Η διάγνωση της ΑΥ βασίστηκε σε ΑΠκατ’οίκον ≥135/85 mmHg. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα παρέμβασης (n=35), που ακολουθήσε μια στρατηγική μείωσης του ΞΒ, καθοδηγούμενη από το US-B lines score πριν την αιμοκάθαρση και στην ομάδα ελέγχου (n=36), που ακολουθήσε την καθιερωμένη θεραπευτική τακτική. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε 48ωρη ΑΒΡΜ υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη, προσδιορισμό των δεικτών αρτηριακής και σε ανάλυση βιοηλεκτρικής αντίστασης στην έναρξη, μετά από 8 εβδομάδες και 12 μήνες. Περισσότεροι ασθενείς στην ομάδα παρέμβασης συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου είχαν μείωση του ΞΒ κατά τη διάρκεια των 8 εβδομάδων (54,3% vs 13,9%, p<0,001) και των 12 μηνών (71,4% vs 22,2%, p<0,001). Οι μεταβολές των US-B lines κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης των 8 εβδομάδων ήταν -5,31±12,53 στην ομάδα παρέμβασης vs 2,17±7,62 στην ομάδα ελέγχου (p<0,001) που αντιστοιχούσαν σε μεταβολές του ΞΒ -0,71±1,39 vs 0,51±0,98 kg (p