Les Jeunes-Turcs dans la littérature grecque : entre légende et réalité

Les Jeunes-Turcs dans la nouvelle de Myrivilis, Vassilis l’Arvanite, publiée en 1943, le roman de Samouïlidis, Karamanites, publié en 1965 et celui de Réa Stathopoulou, Le Roi des Chiffres, paru en 2006, des textes écrits par des écrivains issus de milieux différents en des temps différents et qui décrivent des milieux différents. Pour les trois, le mouvement de Thessalonique inaugure une ère riche d’espoirs, Liberté, Égalité, Justice enthousiasment les populations, mais si Myrivilis reste fidèle à ce message de fraternité, Samouïlidis et Réa Stathopoulou, plus réalistes, construisant des récits qui portent sur la longue durée, sont plus critiques : nul n’imaginait qu’il en viendrait à regretter un jour le « bon vieux temps » d’Abd-ul-Hamid !In the novel “ Vasilis Arvanitis ”, by Myrivilis, published in 1943, as well as in the novel “ Karamanites ”, by Samouilidis, published in 1965, and finally in “ the King of Figures ” of Rea Stathopoulou, published in 2006, the Young Turks are being mentioned. All three books were written by writers coming from different backgrounds, belonging to different eras, while the three writers focus on different social backgrounds. For all three of them, the movement of Thessaloniki marks the beginning of an era rich in hope, history, equality and justice, intoxicating the masses with this message. Myrivilis focuses more on the message of fraternity, while Samouilidis ans Rea Stathopoulou, stay closer to realism, while they construct their narration more around the long term duration, and criticism. Nobody could fathom that someday, one would come to reminisce with nostalgia the “good old days” of Abd-ul-Hamid.Tο διήγημα του Μυριβήλη, Ο Βασίλης ο Αρβανίτης που δημοσιεύτηκε το 1943, το μυθιστόρημα του Σαμουηλίδη, Καραμανίτες που δημοσιεύτηκε το 1965 και αυτό της Ρέας Σταθοπούλου, Ο Βασιλιάς των αριθμών που εκδόθηκε το 2006 είναι κείμενα συγγραφέων που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, σε διαφορετικές εποχές και που περιγράφουν διαφορετικούς κόσμους. Ωστόσο και για τους τρεις το κίνημα της Θεσσαλονίκης εγκαινιάζει μια νέα περίοδο γεμάτη ελπίδες. Το τρίπτυχο Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη ενθουσιάζει τους πληθυσμούς. Αν ο Μυριβήλης παραμένει πιστός σ’αυτό το μήνυμα αδελφότητας, ο Σαμουηλίδης και η Ρέα Σταθοπούλου, πιο ρεαλιστές και μέσα από το φίλτρο του χρόνου, φαίνονται περισσότερο επικριτικοί: κανένας δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε μια μέρα που θα νοσταλγούσαν τις καλές εποχές του Αμπντούλ Χαμίτ