Quand la victime est introuvable

Consacré à l’Association chilienne de Familles de Détenus-Disparus, cet article examine les enjeux de la qualification des victimes pendant et après la dictature (1973-1989). On s’intéresse en particulier aux logiques de l’action des familles et à la manière dont elles se postulent d’abord comme les représentantes d’un tiers qui est aussi et avant tout – à leurs yeux – un acteur politique.This article deals with the Chilean association of Families of Detained Disappeared. It examines issues related to the qualification of victims during and after the dictatorship (1973-1989). Particular emphasis is laid on the actions of the families and the way they present themselves as the representatives of a third party which, for them, is first and foremost a political actor.Dit artikel, gewijd aan de Chileense Vereniging van Families van Verdwenen Gevangenen, stelt de impact van de benaming van ‘slachtoffers’ in vraag tijdens en na de dictatuur (1973-1989). Er wordt in het bijzonder aandacht besteed aan de logica van acties die de families ondernamen en aan de wijze waarop zij zich opstellen als vertegenwoordiger van ‘derden’ die, in hun ogen, een politiek acteur wordt