Quand l’enquêteur se met à table

Dans cet article, je mettrai en exergue la relation unissant l’enquêteur avec la cuisine dans la littérature policière. Après un bref rappel sur la place de la gastronomie dans la littérature policière en général, je me focaliserai sur le « nouveau roman policier grec » (notamment sur les romans et nouvelles d’Andréas Apostolidis, Pétros Markaris et Pétros Martinidis) en montrant les points de rapprochement – ou de divergence – entre roman policier hellénique et « polar méditerranéen ».In this article, I will intend to show the long-standing relationship in most crime fiction detectives' lives–that is with food and gastronomy. I will focus on recent Greek crime fiction (especially the novels or short stories of Andreas Apostolidis, Pétros Markaris and Pétros Martinidis) and will compare the role of food in Greek detective fiction with its place in the Mediterranean Noir.Σε αυτό το άρθρο, θα υπογραμμίσω τη σχέση που ενώνει το ντετέκτιβ με την κουζίνα στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Μετά από μια σύντομη ανασκόπηση σχετικά με τη θέση της γαστρονομίας στην αστυνομική λογοτεχνία γενικά, θα επικεντρωθώ στο «νέο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα» (ειδικότερα στα μυθιστορήματα και τις νουβέλες του Ανδρέα Αποστολίδη, του Πέτρου Μάρκαρη και του Πέτρου Μαρτινίδη) αναδεικνύοντας τα σημεία σύγκλισης – ή απόκλισης – ανάμεσα στο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα και το «μεσογειακό αστυνομικό μυθιστόρημα»