Le repas de noces dans la Crète de la Vénétocratie

En 1609, Pantoussa Mezeri, veuve appartenant à la noblesse de la ville, commence à enregistrer dans un livre de comptes – recouvrant la période 1609-1620 –, les dépenses quotidiennes de son ménage. Pendant les onze années qui suivent, cinq célébrations de mariage ont lieu, celles de ses cinq filles. La veuve Mezeri note de manière détaillée les achats effectués pour chaque table de cérémonie. Le registre en question (à paraître bientôt par l’écrivaine de cet article), représente une source inestimable pour l’histoire culinaire et la culture de table. Il comporte le type, la provenance, la qualité et le coût des denrées, tout en restituant les mœurs de table locales et leur symbolisme dans le contexte social régnant, ainsi que les mentalités et les habitudes de cet environnement multiculturel bourgeois de la capitale du royaume crétois.In 1609, noblewoman Pandoussa Mezeri, widow of the Cretan physician Victor Mezeris, began to keep records of the daily management of her household. The librο dei conti, written in first person singular, in the form of a journal, is located at the State Archives of Venice and represents a valuable source of information on daily life in Candia during the first half of the 17th century. During the 11 years that followed, the weddings of the five daughters of the Mezeri family took place and Mezeri recorded in great detail the preparations, including shopping for a variety of ingredients, local as well as imported from other areas under Venetian rule and from Venice itself. This “journal”, is a unique source of information on the history of food and cuisine culture, in that it describes the kinds, the origins the quality and the prices of foodstuffs, but also the local nutrition traditions and customs with their symbolic meaning in the social context, as well as the mindset and habits marking the multicultural urban civilization in the capital city of the Regno di Candia.Το 1609, η ευγενής χήρα Παντούσα Μεζέρη ξεκινά να καταγράφει σε κατάστιχο τα έξοδα της καθημερινής διαχείρισης του νοικοκυριού της. Κατά τη διάρκεια των 11 ετών που ακολουθούν, πραγματοποιούνται οι γάμοι των πέντε θυγατέρων της και η Μεζέραινα σημειώνει με λεπτομέρειες τις αγορές της για την παρασκευή των εδεσμάτων. Το κατάστιχο, το οποίο τελεί υπό έκδοση από την γράφουσα, αποτελεί μοναδική πηγή για την ιστορία της διατροφής και τον πολιτισμό της εστίασης, περιγράφοντας όχι μόνο το είδος, την προέλευση, την ποιότητα και τις τιμές των προϊόντων αλλά και αποτυπώνοντας τα διατροφικά τοπικά έθιμα και τους συμβολισμούς τους μέσα στα κοινωνικά συμφραζόμενα, τις νοοτροπίες και τις συνήθειες του πολυπολιτισμικού αστικού περιβάλλοντος της πρωτεύουσας του Βασιλείου της Κρήτης