Een definitie van de expat: hoogopgeleide migranten in Brussel

Sociologen besteden steeds meer aandacht aan de relatie tussen steden en hun ontwikkeling, en de activiteiten en profielen van mensen die door de steden zelf worden aangetrokken. Brussel is een bijzonder levendig voorbeeld van die relatie omdat de stad in sterke mate beïnvloed is door het enorme percentage aan Europese migranten van hoog niveau – de expats genaamd – die er op tijdelijke of permanente basis leven. Het artikel probeert niet alleen te definiëren wat een expat is, het biedt ook een verkennende schets van hoe expats worden gepercipieerd en hoe zij zichzelf percipiëren. Het artikel analyseert eveneens hun gemeenschapsgevoel en toont aan dat spreken van een coherente “expat community” – zoals de Brusselse instellingen vaak doen – niet zo juist is.More and more attention is put by sociologists on the relation between cities, development and the activities and profiles of the people attracted by cities themselves. Brussels is a particularly vivid example of this relation, being so influenced by the massive percentage of European high-level migrants, called Expats, who live there on a temporary or a permanent basis. The article, besides trying to define what an Expat is, provides an exploratory outline of how they are perceived and they perceive themselves. Moreover, the article analyses their sense of community, showing that speaking of a coherent Expats’ community, as it is commonly done by Brussels’ institutions, might be quite imprecise.La sociologie fait preuve d’un intérêt grandissant pour le lien qui unit les villes à leur développement et aux activités et profils de ceux qu’elles attirent. Bruxelles en est un exemple particulièrement frappant, étant donné l’influence qu’elle subit au contact d’une large proportion d’immigrés européens hautement qualifiés, résidents de passage ou à long terme, appelés expats. Cet article se propose de définir ce que sont les expats, et donne par ailleurs les grands traits de la façon dont ils sont perçus et se perçoivent. Il procède en outre à une analyse de leur sens communautaire, qui démontre que la notion de communauté cohérente d’Expats, couramment partagée par les institutions bruxelloises, ne s’avère pas toujours très pertinente