Het dramatische verhaal van Léon en Camille: een essay over de literaire geografie langs de Brusselse boulevards

Dankzij de ruimtelijke analyse van een literaire tekst uit de helft van de 19e eeuw, kunnen we het genre van de panoramische literatuur herontdekken en meteen ook de rijke informatie over de stedelijke context van waaruit deze literatuur ontsproot. Via een literair geografisch essay, gebaseerd op het bijzondere verhaal van een hopeloze liefde, willen we de meerwaarde tonen van een interdisciplinaire reflectie rond ruimte en artistieke producties die het waard zijn om tegenover elkaar gezet te worden. Het verhaal dat we hier bekijken is opgebouwd rond de Brusselse boulevards en hun maatschappelijke omgang: de analyse van de plaatsen, van het tijdsaspect, van het parcours van de personages en van hun cartografische vertaling onthult de ruimtelijke structuur van de stad als een geheel. Diezelfde analyse biedt ook waardevolle informatie over het gebruik van de ruimte en haar uitbeeldingen, een informatie die je niet kan verkrijgen via de traditionele historische bronnen.L’analyse spatiale d’un texte littéraire publié à la moitié du 19e siècle offre de redécouvrir le genre de la littérature panoramique et les riches informations qu’elle peut apporter sur le contexte urbain qui l’a vu naître. A travers un essai de géographie littéraire basé sur le récit singulier d’une romance contrariée, nous souhaitons montrer l’apport d’une réflexion interdisciplinaire autour de l’espace et des productions artistiques, qui gagnent à être interrogés au prisme l’un de l’autre. Le récit étudié ici est construit autour des boulevards bruxellois et de leur fréquentation sociale : l’analyse des lieux, de la temporalité, du parcours des personnages et leur traduction cartographique révèle la structuration socio-spatiale de la ville dans son ensemble. Elle offre aussi de précieuses informations concernant les usages de l’espace et ses représentations, que ne permettent pas d’approcher les sources historiques traditionnelles.The spatial analysis of a literary text published in the mid 19th century allows a rediscovery of the panoramic literature genre and the wealth of information it provides about the urban context in which it was born. Through a literary geography essay based on the singular narrative of a condemned love, we wish to show the relevance of interdisciplinary thought on space and artistic productions, which are best understood when explored from different perspectives. The narrative studied here is built around the boulevards of Brussels and their social use: the analysis of places, temporality, characters’ journeys and their cartographic translation reveals the sociospatial structuring of the city as a whole. It also provides precious information concerning the use of space and its representations, which traditional historical sources are unable to do