Sytuacja liryczna a konstruktywistyczny podział na Naturę i Kulturę: Julian Przyboś, Z Tatr

Artykuł jest interpretacją wiersza Juliana Przybosia Z Tatr. Szczególnym przedmiotem uwagi są dwa problemy. Pierwszy: w świecie przedstawionym słowem Przybosia siostry Skotnicówny niejako zamieniły się miejscami (tzn. prowadząca wyciąg Lida stała się asekurującą Marzeną – i odwrotnie); emocje Lidy poprzez medium wiersza stawały się emocjami Marzeny, Juliana Przybosia oraz czytelniczego audytorium. Drugi: Natura i Kultura mówią swoimi własnymi językami, na które pozostają jakby sobie obce. Dyskursywność taternickiego ładu wykluczyła to, co niestosowne – zarazem Przybosiowe ekwiwalentyzowanie uczuć tzw. zwierzęcy strach przed śmiercią przetworzyło na materię poetyckiej sztuki słowa.This article presents an interpretation of Julian Przyboś’s poem “Z Tatr” [From the Tatra Mountains]. Obremski focuses on two problems. First, in Przyboś’s poem the Skotnicówna sisters seem to have exchanged positions – the aerial lift operator Lida takes Marzena’s supportive position and vice versa; through the medium of the poem Lida’s feelings become Marzena’s, Julian Przyboś’s as well as the readers’. Second, Nature and Culture seem to speak their own mutually incomprehensible languages. The discursivity of the Tatra-mountain order excludes that which is inappropriate; at the same time, Przyboś’s tendency to present emotions as equivalent has transformed the so-called animal fear of death into the matter of the poetic art of language