Hipersexualizacion mediatica da feminidade: as novas trampas do patriarcado neoliberal

Postmodernism defines the culture of “image” and the body becomes the most singular icon. The body become the object of “consumption” and epicenter of communication in the media. A historical analyisis of images projected in advertising let us explore the “uses” and “abuses” that have enrolled over sexual bodies, and thus confirm the increasing objectification, too for men. An objectification that contrary to what would be expected not only not stopped in recent decades, in fact it is expanding, more remarkably for women’s bodies. Hypersexualized reality today is prescribing the “more” modern femininity, without leaving image of fragility and dependence, which has colonized the image of women from the more traditional perspective, incorporates a idea about femininity saturated of its sexual dimension. Explore the opportunities and limitations that this hypersexualization has for women confronts us with a necessary debate on the postfeminist proposals about the “choice” as an exercise of individual autonomyA cultura da "imaxe" define a postmodernidade e o corpo convértese na súa icona máis singular. Un corpo convertido en obxecto de "consumo" e centro neurálxico da comunicación mediática. A través do percorrido diacrónico das imaxes proxectadas na publicidade podemos explorar os "usos" e "abusos" que se teñen inscrito sobre os corpos sexuados, e confirmar así a crecente obxectivización na que están a encallar estas mensaxes, nas que quedan atrapados cada vez en maior medida os corpos dos homes. Unha obxetivización que contrariamente ao que sería esperable non só non se detén nas últimas décadas senón que está a se expandir, até consumar unha realidade sexualizada que se subliña de forma significativa sobre os corpos das mulleres. Álzase así unha realidade hipersexualizada que está a prescribir hoxe en día a feminidade "máis" moderna, que sen desprenderse da imaxe de fraxilidade e dependencia que colonizou a imaxe das mulleres desde a conceptualización máis tradicional, incorpora unha feminidade saturada pola súa dimensión sexual. Explorar as oportunidades ou limitacións que esta hipersexualización ten para as mulleres enfróntanos a un necesario debate ao redor das propostas postfeministas sobre a "elección" como exercicio da autonomía individual