Περιθωριοποιήσεις στη σύγχρονη πόλη: το δυναμικό φαινόμενο του αστέγου

Ερευνητική εργασία για τη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΜηχανικώνΠερίληψη: Η ερευνητική εργασία εξετάζει τη θέση και την αναδυόμενη συνθήκη του αστέγου στη σύγχρονη πόλη. Αρχικά εξετάζεται θεωρητικά η έννοια του ‘Τρίτου Όρου’ , ως ένας εναλλακτικός τρόπος προσέγγισης της «διαφοράς» στην σύγχρονη ρευστή πραγματικότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα σε όλα τα επίπεδα(οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό κλπ) και σε όλες τις κλίμακες από τις μικροπρακτικές μέχρι τις μεγάλες αφηγήσεις. Η έννοια του Τρίτου Όρου, αφορά σε μία «άλλη» προσέγγιση της πραγματικότητας, η οποία προσπαθεί να υπερβεί την κυρίαρχη διπολική λογική και να απαντήσει στα ζητήματα κοινωνικών και χωρικών διαχωρισμών και διακρίσεων, τοποθετώντας το «περιθώριο» και την ετερότητα στο κέντρο του προβληματισμού της. Ερευνάται η έννοια της ταυτότητας, που αντιμετωπίζεται ως ένας διπολικός μηχανισμός κατασκευής διαχωριστικών αποκλεισμών και των χωρικών τους εκφάνσεων στην σύγχρονη πόλη, με την δημιουργία ενός «μέσα-εμείς» και ενός «έξω- αυτοί». Αν και η πόλη αποτελεί ένα ελεγκτικό πεδίο με την τάση να ομογενοποιεί, να κατατάσσει και να αποκλείει, μπορεί δυνητικά, λόγω της ετερογένειας και την πολυμορφίας που την χαρακτηρίζουν, να μετατραπεί σε πεδίο έκφρασης της «διαφοράς». Κατανοώντας το περιθώριο ως μία κατασκευή και παρατηρώντας τις εξελίξεις στην σημερινή περίοδο της κρίσης, όπου μεσαία και χαμηλά στρώματα συμπιέζονται οικονομικά και κοινωνικά και όπου η κρίση κατοικίας εντείνεται ως εγγενές στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, διαπιστώνεται, ότι οι ευάλωτες ομάδες συνεχώς διευρύνονται και οι πιθανότητες απώλειας στέγης διαρκώς αυξάνονται. Υπό αυτό το πρίσμα, εξετάζεται από την έρευνα το φαινόμενο του αστέγου, το οποίο αποτελεί ένα δυναμικό φαινόμενο που βασίζεται σε ένα φαύλο κύκλο αποκλεισμού και περιθωριοποίησης και αφορά πολύ περισσότερο κόσμο από την ορατή εκδοχή του. Μελετώνται τα μέσα με τα οποία η πόλη και οι δημόσιοι χώροι της μετατρέπονται σε ένα ελεγκτικό περιβάλλον με χώρους αποκλεισμού καθώς και οι τρόποι με τους οποίους οι άστεγοι προσαρμόζονται, χρησιμοποιούν και επανανοηματοδοτούν τους χώρους της πόλης, κάνοντας εμφανή τον ενεργό τους ρόλο στην διαμόρφωση της. Τέλος, διερευνάται το ζήτημα της ορατότητας στον δημόσιο χώρο, ως το μέσο για την ανάδειξη και την αποδοχή μειονοτικών ομάδων, όπως οι άστεγοι.Presented on