Presenting a city: Brussels and its subjective portraits

Based on BXL Universel – the first part of the trilogy of exhibits on Brussels proposed by CENTRALE for contemporary art – we explore the concept of an “exhibit/portrait of a city”. The 2017 exhibit met the challenge of presenting a city by making Brussels a “creative home port”, by showing the continuity between its past and its present, and by making portraits of it which were diverse as well as subjective. The exhibit created by Carine Fol is put into perspective, both in the context of other exhibits devoted to Brussels in recent years, and of recent research on portraits of territories. This article thus intends to lay the foundations for an analysis of exhibits/portraits of cities in general, and proposes several approaches to the specificity of Brussels as a city being presented, by insisting in particular on the significance of folklore, the foreign perspective and the collective dynamic.À partir du premier volet de la trilogie d’expositions sur Bruxelles proposée par la CENTRALE for contemporary art, BXL Universel, nous nous proposons de réfléchir à ce qu’est une « exposition-portrait de ville ». L’exposition de 2017 répondait au défi d’exposer une ville en faisant de Bruxelles un « port d’attache créatif », en montrant la continuité entre son passé et son actualité et en en faisant des portraits aussi divers que subjectifs. L’exposition conçue par Carine Fol est mise en perspective, à la fois dans le contexte des autres expositions consacrées à Bruxelles ces dernières années et dans les recherches récentes sur les portraits de territoires. Cet article entend ainsi poser les bases d’une réflexion sur les expositions-portraits de ville en général et proposer plusieurs pistes concernant la spécificité de Bruxelles comme ville exposée, en insistant notamment sur le poids du folklore, du regard étranger et des dynamiques collectives.Het eerste deel van de tentoonstellingstrilogie over Brussel, voorgesteld door de CENTRALE for contemporary art, BXL Universel, vormt ons uitgangspunt om te reflecteren over wat een “expositie-stadsportret” is. De expositie van 2017 was een antwoord op de uitdaging om een stad te tonen en Brussel daarbij voor te stellen als een “creatieve thuishaven” door de continuïteit tussen zijn verleden en heden te tonen en er even diverse als subjectieve portretten van te maken. De door Carine Fol ontworpen expositie wordt zowel vergeleken met andere exposities die de laatste jaren aan Brussel werden gewijd als getoetst aan de recente onderzoeken over portretten van territoria. Dit artikel strekt er aldus toe de grondslagen te leggen voor een reflectie over exposities-stadsportretten in het algemeen en verschillende mogelijkheden voor te stellen om het specifieke karakter van Brussel te tonen en daarbij de nadruk te leggen op het belang van folklore, de blik van buitenaf en de collectieve dynamische processen