Il regno di Candia: la Crète, Venise du Levant ?

Ce chapitre se propose de donner les grandes lignes du système politique, social et religieux que Venise a installé dans sa colonie avec l’intention d’en faire une seconde Venise au Levant. Ces grandes lignes ont partiellement évolué au fil de siècles puisque, établies en plein Moyen Âge, elles devront s’appliquer aussi au xviie siècle. On peut y remarquer un dirigisme, une centralisation et un sens hiérarchique très nets, une volonté d’avantager l’élément vénitien, en même temps qu’un réalisme certain qui permet la survie du système.This chapter sets out to outline the political, social and religious system that Venice has set up in its colony with the intention of making it a second Venice in the Levant. These broad lines have partially evolved over centuries since, established in the middle ages, they will also apply to the seventeenth century. One can notice there a very clear dirigisme, a centralization and a hierarchical sense, a will to favor the Venetian element, at the same time as a certain realism which allows the survival of the system.Αυτό το κεφάλαιο θέλει να σκιαγραφήσει το πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό σύστημα το οποίο η Βενετία έχει δημιουργήσει στην αποικία της με την πρόθεση να την καταστήσει μια δεύτερη Βενετία της Ανατολής. Αυτές οι γενικές γραμμές έχουν εξελιχθεί εν μέρει με το πέρασμα του χρόνου, δεδομένου ότι εγκαταστάθηκαν το μεσαίωνα, και θα ισχύουν και για τον δέκατο έβδομο αιώνα. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει εκεί έναν πολύ ξεκάθαρο κρατικό παρεμβατισμό, ένα συγκεντρωτισμό και μια ιεραρχία, μια βούληση να ευνοήσει το ενετικό στοιχείο, ταυτόχρονα με μία δόση ρεαλισμού η οποία επιτρέπει την επιβίωση του συστήματος