The physicochemical study of the homeopathic remedy

Since Homeopathy systematically was used dominated the belief that after 12C dilution potency there are no starting materials in the homeopathic solutions and that all homeopathic therapies are based on a placebo effect, which according to the results of this thesis is no more held.The purpose was to obtain informations about the influence of trituration, successive dilutions and succussion upon the physicochemical properties of some common materials which are used as homeopathic remedies.Succussion is a vigorous agitation of a liquid during preparation of the homeopathic remedies. It has also been called ΄΄dynamization΄΄ or ΄΄potentization΄΄. This operation, along with the immediately preceding step of serial dilution in Decimal or Centesimal Scale of Attenuation constitute the operation of Hahnemannian attenuation (Multiple Flask Method) or Korsakovian attenuation (Single Flask Method.).Eight starting Raw Solid Materials , like Sodium Chloride, Benzoic Acid, Sulfur, Calcium Phosphate, Calcium Carbonate , Iron, Arnica Montana ,Hypericum Perforatum , after successive triturations (six hours for every sample) in α-lactose monohydrate and after they are turned into homeopathic 4C, 12C, 30C, 200C, 1M, 10M, 50M solutions according the guidelines of Homeopathic Pharmacopoeia were used as samples.The samples were prepared according the guides of USA Homeopathic Pharmacopoeia and the by hand C. Herring’s method of trituration was used. All the samples were examined by DLS Master Zetasizer, SEM, XRD, FTIR., Raman, DLS nano Zetasizer, TEM, and the plant origin samples with UV-vis and HPLC. Measurements of electrical conductivity and pH were effectuated by the appropriate devices. This research deals with the effect of size, as well as with the properties, of solute particles in homeopathic solutions and proves, by an experimental and mathematical way, that the initial RSM particles i.e. the remedies, are found in all solutions, even in the most diluted ones, as they are used in Homeopathy . The results showed a gradual differentiation of at least two material properties, electrical conductivity and Ph, as well as the existence or not of colloids dispersions stable or not. These results are in contrary to what it is believed up until now and they mark a new start in the basic research in medicine, which is to understand and investigate the action mechanisms of homeopathic remedies and should be considered more generally in the manufacture of pharmaceutical products. The conclusion is that potentiation contributes to the assembly of the active triturative RSM in the solutions. This will help to fundamentally redefine basic homeopathic medicine research and, consequently, its action mechanism in the disease. Also, should be considered more generally in the manufacture of triturated pharmaceutical products. Homeopathy as it is proved by these findings/thesis must be ultimately a micro-nano therapeutic science and the remedies which are used, could be considered as micro-nano remedies.Από την ανακάλυψη, πριν από δυόμιση αιώνες της ομοιοπαθητικής μέχρι σήμερα, κυριαρχούσε συστηματικά η πεποίθηση ότι μετά από την 12C αραίωση δεν υπάρχουν αρχικά υλικά στις παραπάνω από αυτήν (12C) δυναμοποιήσεις με αποτέλεσμα όλες οι ομοιοπαθητικές θεραπείες να βασίζονται σε εικονικό φάρμακο, είναι κάτι που τώρα με αυτή την διδακτορική διατριβή ανατρέπεται. Σκοπός μας ήταν η ανάκτηση πληροφοριών σχετικά με την επίδραση της κονιοποίησης (λειοτρίβησης ), των διαδοχικών αραιώσεων και των διαδοχικών κρούσεων επάνω στις φυσικοχημικές ιδιότητες διάφορων κοινών υλικών που χρησιμοποιούνται από την ομοιοπαθητική φαρμακοποιία ως φάρμακα . Η έντονη ανάδευση και οι διαδοχικές κρούσεις του φιαλιδίου του διαλύματος σε ένα βιβλίο κατά την προετοιμασία αυτών των φαρμάκων μαζί με το αμέσως προηγούμενο στάδιο της σειριακής αραίωσης σε δεκατιαία ή σε εκατοστιαία κλίμακα ΄΄εξασθένησης΄΄, συνιστούν τη διαδικασία της ΄΄δυναμοποίησης΄΄ κατά Hahnemann (μέθοδος πολλαπλών φιαλών) ή ΄΄εξασθένησης΄΄ κατά Korsakov (Single Flask Method). Οκτώ πρώτες ύλες, όπως το χλωριούχο νάτριο, το βενζοικό οξύ, το θείο, το φωσφορικό ασβέστιο, το ανθρακικό ασβέστιο, ο σίδηρος, η Άρνικα Μοντάνα , το Υπέρικουμ Περφοράτουμ μετά από διαδοχικές κονιοποιήσεις (έξι ώρες για κάθε δείγμα) σε μονοένυδρη α- λακτόζη και αφού μετατράπηκαν σε ομοιοπαθητικά διαλύματα όπως 4C, 12C, 30C, 200C, 1Μ, 10Μ, 50Μ σύμφωνα με τις οδηγίες χρησιμοποιήθηκαν ως δείγματα. Για την παρασκευή τους επελέγη η χειροποίητη μέθοδος παρασκευής ομοιοπαθητικών φαρμάκων όπως έχει προταθεί από τον C. Herring. Όλα τα δείγματα εξετάστηκαν με , DLS Master Zetasizer SEM, XRD, FTIR, Raman , DLS nano Zetasizer, TEM και τα φυτικής προέλευσης υλικά με UV-vis και HPLC. Έγιναν μετρήσεις της ηλεκτρικής αγωγιμότητας και του ρΗ σε όλα τα διαλύματα των δειγμάτων μας . Επίσης, αυτή η έρευνα ασχολήθηκε με την επίδραση του μεγέθους καθώς και με τις ιδιότητες των σωματιδίων διαλυτής ουσίας στα ομοιοπαθητικά διαλύματα και απέδειξε , με πειραματικό και μαθηματικό τρόπο, ότι αρχικά υλικά σε μορφή σωματιδίων , δηλαδή τα φάρμακα, βρίσκονται σε όλα τα διαλύματα , ακόμη και στα πιο αραιωμένα. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης μια σταδιακή διαφοροποίηση τουλάχιστον δύο ιδιοτήτων αυτών των υλικών, της ηλεκτρικής αγωγιμότητας και του Ph, καθώς και την ύπαρξη ή όχι κολλοειδών συστημάτων σταθερών ή μη. Η δυναμοποίηση επίσης συνέβαλε στην αυτοοργάνωση της ενεργού λειοτριβημένης αρχικής πρώτης ύλης στα υπεραραιομένα διαλύματα . Αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη γενικότερα στην παρασκευή φαρμακευτικών προϊόντων με λειοτρίβηση. Αυτό θα βοηθήσει στον ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό της βασικής έρευνας για την ομοιοπαθητική ιατρική και, κατά συνέπεια, στον μηχανισμό δράσης αυτών των φαρμάκων στον οργανισμό .Η σύγκριση των λειοτριβημένων δειγμάτων με δείγματα μητρικών διαλυμάτων από εκχύλιση ( στη περίπτωση των φυτών που χρησιμοποιήθηκαν ) έδωσαν σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με μικροδιαφορές. Τα αποτελέσματα αυτά είναι αντίθετα με ό, τι πιστεύεται μέχρι τώρα και σηματοδοτούν μια νέα αρχή στη βασική έρευνα στην ιατρική, η οποία καλείται να κατανοήσει και να διερευνήσει τους μηχανισμούς δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Η ομοιοπαθητική, όπως αποδεικνύεται από αυτά τα ευρήματα, φαίνεται τελικά ότι είναι μια μίκρο-νάνο θεραπευτική επιστήμη και τα φάρμακα που χρησιμοποιεί, θα μπορούσαν να θεωρηθούν μίκρο-νάνο φάρμακα