Cardiovascular risk factors affecting vascular agE (CRAVE)

Cardiovascular risk factors accelerate progression of vascular aging in the general population: results from the Cardiovascular Risk factors Affecting Vascular agE (CRAVE) study.Introduction: Vascular aging, as assessed by structural and functional properties of the arteries, is an independent indicator of cardiovascular risk. Hypothesis: We hypothesized that the number of cardiovascular risk factors (RFs) determines the progression of vascular aging.Methods: One hundred and forty-two subjects (mean age 51.9±10.8 years, 94 men) with no established cardiovascular disease were investigated in two examinations over a 2-year period (mean follow-up visit 1.84 years). Subjects were classified at baseline according to their number of cardiovascular RFs (from zero to two and more). The RFs were hypertension, dyslipidemia, smoking and diabetes. Subjects had at the beginning and end of the study determinations of carotid-femoral pulse wave velocity (cfPWV), aortic augmentation index corrected for heart rate (AIx75), brachial flow-mediated dilatation (FMD) and carotid intima-media thickness (cIMT). Based on these measurements the annual absolute changes were calculated. ANCOVA was applied between groups.Results: Subjects with more RFs had a gradual higher annual progression of cfPWV (0.089 m/s/year for no RF, 0.141 m/s/year for 1 RF and 0.334 m/s/year for more than 2 RFs; p=0.009) after adjusting for relevant confounders. Subjects with more RFs did not show an association with a gradual higher annual deterioration of FMD (-0.14%/year for no RF, -0.14%/year for 1 RF and -0.39%/year for more than 2 RFs; p=0.495) after adjusting for relevant confounders. Annual progression of AIx75 between groups was not statistically significant. However, when only subjects ≤55 years where considered the progression rate was significantly higher in subjects with more RFs (1.17%/year vs. 1.52%/year vs. 3.15%/year, respectively, p=0.045). Subjects with more RF did not have a gradual higher annual progression of mean common cIMT. There was also a trend for a statistical association between the annual rate of PWV and the annual rate of FMD (P=0.07) Conclusions: The presence of more classical RF is associated with accelerated progression of vascular aging in the general population. Οι καρδιαγγειακοί παράγοντες κινδύνου επιταχύνουν τη γήρανση των αρτηριών: αποτελέσματα από τη μελέτη CRAVE (Cardiovascular Risk factors Affecting Vascular agE)Εισαγωγή: Η αγγειακή γήρανση, η οποία μπορεί να εκτιμηθεί μέσω των δομικών και λειτουργικών ιδιοτήτων των αρτηριών, έχει δειχθεί πως είναι ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας του καρδιαγγειακούς κινδύνου.Υπόθεση: Υποθέσαμε πως ο αριθμός των κλασικών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου μπορεί να καθορίσει την εξέλιξη της αγγειακής γήρανσης.Μέθοδοι: Εκατό σαράντα δύο άτομα χωρίς γνωστή καρδιαγγειακή νόσο μελετήθηκαν σε 2 φορές σε μεσοδιάστημα περίπου 2 ετών (μέση περίοδος παρακολούθησης 1,84 έτη). Η μέση ηλικία των 142 συμμετεχόντων, οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη μελέτη ήταν 51,9±10,8 έτη, ενώ 94 ήταν άνδρες (ποσοστό 66,2%). Οι παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, οι οποίοι μελετήθηκαν ήταν η ύπαρξη αρτηριακή υπέρτασης, δυσλιπιδαιμίας, σακχαρώδους διαβήτη και ιστορικού καπνίσματος τουλάχιστον το τελευταίο έτος. Οι ασθενείς και οι προαναφερθέντες παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου αθροίστηκαν και μετασχηματίστηκαν σε 3 ομάδες, όπου η 1η ομάδα δεν είχε κανένα παράγοντα κινδύνου (49 άτομα), η 2η ομάδα είχε ένα παράγοντα κινδύνου (52 άτομα) και η 3η ομάδα είχε τουλάχιστον 2 παράγοντες κινδύνου (41 άτομα). Στην αρχή και στο τέλος της μελέτης εκτιμήθηκαν η αρτηριακή σκληρότητα (μέσω της καρωτιδομηριαίας ταχύτητας σφυγμικού κύματος, PWV), τα ανακλώμενα κύματα (μέσω του αορτικού δείκτη ενίσχυσης σταθμισμένο σε καρδιακή συχνότητα 75 σφύξεις/λεπτό, AIx@75), το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα (IMT) και η ενδοθηλιακή λειτουργία (μέσω της διαμεσολαβούμενης από τη ροή αγγειοδιαστολής, FMD). Εφαρμόστηκε ανάλυση συνδιακύμανσης ανάμεσα στις ομάδες με παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.Αποτελέσματα: Άτομα χωρίς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης της αορτικής σκληρότητας 0,089 m/s/έτος, άτομα με 1 παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης της αορτικής σκληρότητας 0,141 m/s/έτος και άτομα με 2 ή περισσότερους παράγοντες Οι καρδιαγγειακοί παράγοντες κινδύνου επιταχύνουν τη γήρανση των αρτηριών: αποτελέσματα από τη μελέτη CRAVE (Cardiovascular Risk factors Affecting Vascular agE)Εισαγωγή: Η αγγειακή γήρανση, η οποία μπορεί να εκτιμηθεί μέσω των δομικών και λειτουργικών ιδιοτήτων των αρτηριών, έχει δειχθεί πως είναι ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας του καρδιαγγειακούς κινδύνου.Υπόθεση: Υποθέσαμε πως ο αριθμός των κλασικών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου μπορεί να καθορίσει την εξέλιξη της αγγειακής γήρανσης.Μέθοδοι: Εκατό σαράντα δύο άτομα χωρίς γνωστή καρδιαγγειακή νόσο μελετήθηκαν σε 2 φορές σε μεσοδιάστημα περίπου 2 ετών (μέση περίοδος παρακολούθησης 1,84 έτη). Η μέση ηλικία των 142 συμμετεχόντων, οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη μελέτη ήταν 51,9±10,8 έτη, ενώ 94 ήταν άνδρες (ποσοστό 66,2%). Οι παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, οι οποίοι μελετήθηκαν ήταν η ύπαρξη αρτηριακή υπέρτασης, δυσλιπιδαιμίας, σακχαρώδους διαβήτη και ιστορικού καπνίσματος τουλάχιστον το τελευταίο έτος. Οι ασθενείς και οι προαναφερθέντες παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου αθροίστηκαν και μετασχηματίστηκαν σε 3 ομάδες, όπου η 1η ομάδα δεν είχε κανένα παράγοντα κινδύνου (49 άτομα), η 2η ομάδα είχε ένα παράγοντα κινδύνου (52 άτομα) και η 3η ομάδα είχε τουλάχιστον 2 παράγοντες κινδύνου (41 άτομα). Στην αρχή και στο τέλος της μελέτης εκτιμήθηκαν η αρτηριακή σκληρότητα (μέσω της καρωτιδομηριαίας ταχύτητας σφυγμικού κύματος, PWV), τα ανακλώμενα κύματα (μέσω του αορτικού δείκτη ενίσχυσης σταθμισμένο σε καρδιακή συχνότητα 75 σφύξεις/λεπτό, AIx@75), το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα (IMT) και η ενδοθηλιακή λειτουργία (μέσω της διαμεσολαβούμενης από τη ροή αγγειοδιαστολής, FMD). Εφαρμόστηκε ανάλυση συνδιακύμανσης ανάμεσα στις ομάδες με παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.Αποτελέσματα: Άτομα χωρίς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης της αορτικής σκληρότητας 0,089 m/s/έτος, άτομα με 1 παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης της αορτικής σκληρότητας 0,141 m/s/έτος και άτομα με 2 ή περισσότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης της αορτικής σκληρότητας 0,334 m/s (P=0,009), μετά από εξομάλυνση για σχετικούς συγχυτικούς παράγοντες. Άτομα χωρίς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό μεταβολής της ενδοθηλιακής λειτουργίας -0,14%/έτος (95% ΔΕ:-0,46 έως 0,18), άτομα με 1 παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό μεταβολής της ενδοθηλιακής λειτουργίας -0,14%/έτος (95% ΔΕ:-0,43 έως 0,15) και άτομα με 2 ή περισσότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου είχαν ετήσιο ρυθμό μεταβολής της ενδοθηλιακής λειτουργίας -0,39%/έτος (95% ΔΕ:-0,74 έως -0,05) με P=0,495 ανάμεσα στις 3 ομάδες. Ο ρυθμός αύξησης του AIx@75 δε συσχετίστηκε με τον αριθμό των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου σε όλο τον πληθυσμό. Όμως σε μια υποομάδα (ηλικία≤55 έτη) οι συμμετέχοντες χωρίς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου (n=34) είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης του AIx@75 1,17 %/έτος (95% ΔΕ:0,37 έως 1,96), άτομα με 1 παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου (n=32) είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης του AIx@75 1,52%/έτος (95% ΔΕ:0,72 έως 2,31) και άτομα με 2 ή περισσότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου (n=18) είχαν ετήσιο ρυθμό αύξησης του AIx@75 2,93%/έτος (95% ΔΕ:1,83 έως 4,03) με P=0,045 ανάμεσα στις 3 ομάδες, μετά από εξομάλυνση για σχετικούς συγχυτικούς παράγοντες. Ο ρυθμός μείωσης του IMT δε συσχετίστηκε με τον αριθμό των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου. Διαπιστώθηκε μια τάση για στατιστικά σημαντική σχέση ανάμεσα στον ετήσιο ρυθμό μεταβολής του FMD και τον ετήσιο ρυθμό μεταβολής του PWV (P=0,07).Συμπεράσματα: Η παρουσία περισσότερων καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου σχετίζεται με επιτάχυνση της γήρανσης των αρτηριών στο γενικό πληθυσμό