Clinical epidemiology and control of multidrug resistant bacteria in the University Hospital of Heraklion

Study 1: Antimicrobial resistance and antibiotic consumption in the UniversityHospital of HeraklionObjective: to study the most common isolates, their main resistance patterns, theconsumption of antibiotics, as well as related timely trends in the university hospital ofHeraklion.Methods: During a 15-month period (January 2009 through March 2010), microorganismsisolated in the hospital per sample and their respective resistance patterns were recordedon a daily basis. Aggregate data concerning antibiotic consumption were analyzed for twodifferent time periods, 2004-06 and 2008-09. Antibiotic consumption was classifiedaccording to the J01 group of the Anatomical Therapeutic Chemical 2006 of the WorldHealth Organization. Results were compared to other studies from the literature.Results: 6364 non duplicate isolates were recorded and 4705 (73.9%) were nosocomial, ofwhich 39.1% were isolated in medical departments, 26.6% in surgical departments, 17.8%in the ICU and 16.5% in pediatric departments. The most commonly isolatedmicroorganisms were coagulase-negative staphylococci (CNS, 18.4% of total), E. coli(16.0%), Enterococcus spp (11.1%), K. pneumoniae (8.5%) and P. aeruginosa (7.4%). CNS were the most common microorganisms in blood cultures (46.6% of positive bloodcultures), E. coli was the most common microorganism cultured from urine (54.4%), andfrom the lower respiratory tract the most common isolates were A. baumannii (19.9%), P.aeruginosa (13.5%), K. pneumoniae (11.1%) and S. aureus (10.6%). Compared to previous years, most resistance rates were similar or decreasing, with the exclusion of K.pneumoniae isolates which presented a clear increase in resistance to all tested antibiotics(56.7% production of ESBL, 42.2% resistance to imipenem, 51.7% to fluoroquinolones,7.1% to colistin). Increasing resistance to fluoroquinolones was also observed among E.coli isolates, whereas A. baumannii were overall resistant to carbapenems (82.9%), withisolates from the ICU, Internal Medicine, Hematology, Nephrology and Neurosurgerydepartments being increasingly resistant compared to previous years. Resistance patternsof P. aeruginosa were steady compared to previous years (19.8% to imipenem, 12.4% tofluoroquinolones, 7.2% to gentamicin) and similar to rates presented in the literature.Resistance rates of gram-positive microrganisms, particularly vancomycin-resistantenterococci (5%),, methicillin-resistant S. aureus (39.1%) and methicillin-resistant CNS(66.1%), were lower in 2009 compared to previous years and were also similar or lowerthan rates reported in the literature. In the ICU, the most common blood isolates were CNS(isolated in 53.7% of blood cultures), while A. baumannii (25.6%) and K. pneumoniae(13.2%) prevailed in lower respiratory tract samples. High resistance rates were observedamong K. pneumoniae and A. baumannii isolates, whereas resistance rates of staphylococci,enterococci, E. coli and P. aeruginosa were similar or lower compared to the literature.Concerning antibiotic consumption, cephalosporins were the most commonlyprescribed antibiotics in the hospital (20% of total consumption,), followed byfluoroquinolones (15%) and b-lactam/inhibitor combinations (13%). Total antibioticconsumption had a 73% increase in 2009 compared to 1998 and mainly involvedextended spectrum antibiotic groups. Compared to most studies, there is similar or lowerconsumption of b-lactams, but a significantly higher consumption of cephalosporins,carbapenems and new antibiotics such as macrolides, fluoroquinolones, glycopeptides,linezolid, polymyxins, daptomycin and tigecycline. Total antibiotic consumption in the ICUwas significantly higher compared to the hospital overall and the literature.Conclusions: this study highlights the most important areas for improvement: highresistance rates among the most commonly isolated gram-negative microorganisms andan increasing consumption of extended spectrum and of novel, last resort antibiotics,accompanied by a decrease in consumption of narrow-spectrum antibiotics. In the ICU,enhancement of infection control interventions, as well as antimicrobial stewardship arerequired due to high resistance rates among K. pneumoniae and A. baumannii isolates andincreased antibiotic consumption.Study 2: Infections by pandrug-resistant gram-negative bacteria: clinical profile, therapeutic management, and outcome in a series of 21 patientsObjective: to describe and analyze the clinical characteristics, therapeutic management andoutcome of infections due to pandrug-resistant (PDR) gram-negative bacteria whichoccurred over a 2-year period in the University Hospital of Heraklion.Methods: observational case series study of infections due to PDR gram-negative bacteriafrom April 2006 through April 2008 in the university hospital of Heraklion. Isolated A.baumannii, K. pneumoniae and P. aeruginosa strains were considered PDR if they wereresistant to all classes of antibiotics used for empirical treatment.Results: A total of 21 patients infected by 23 PDR gram-negative bacteria were recorded.The mean APACHE II score on admission was 18.8, the mean Charlson comorbidity indexwas 2.9, and 20 (95.2%) patients had previous ICU hospitalization. All patients had recentexposure to multiple antibiotics (median, 6 antibiotic groups). Infections occurred on amean of 41.5 days after admission. The mean length of stay after infection was 54.6 daysand 5 (23.8%) patients died due to the infection. Treatment was mainly based on acolistin-containing regimen (47.6%) or tigecycline (33.3%). Although clinical anddemographic characteristics were similar between the two groups, all 7 patients treatedwith tigecycline had total resolution of the infection and a significantly shorter length ofhospital stay after infection.Conclusions: patients who suffered an infection by a PDR gram-negative organism werecharacterized by severe underlying diseases, significant comorbidity, long hospital stayand previous exposure to multiple antimicrobials and invasive devices. The prolongationof hospitalization after PDR infection was notable, but mortality was not as high asexpected. Administration of tigecycline was associated with successful treatment anddecreased length of hospital stay. Prudent use of tigecycline is needed to preserve it as anoption for successful treatment of infections caused by PDR microrganisms.Study 3: Evolution of multidrug resistance in Klebsiella pneumoniae isolates in hospitals of CreteBackground: KPC-2-producing Klebsiella pneumoniae sequence type (ST)-258 has beenrapidly expanding and is often associated with serious infectious carrying a high mortality,necessitating the use of last-line antibiotics including colistin and tigecycline.Objective: To describe the genetic determinants of acquired resistance in carbapenem-resistant K. pneumoniae isolates and to assess the evolution of resistance through time, inhospitals of Crete.Methods: Randomly selected, single-patient carbapenem-resistant K. pneumoniae strainsrecovered during 2 periods, 2010 and 2013/14, in three hospitals of Crete (UniversityHospital of Heraklion, Venizelio General Hospital and General Hospital Rethymnon) werecollected and analyzed. Phenotypic, molecular and whole genome analysis wereperformed, in order to define the molecular mechanisms of acquired resistance.Furthermore, resistance patterns between the 2 time periods were compared.Results: Among 34 collected strains (11 in 2010 and 23 in 2013/14), six were panresistantin 2013/14. All KPC-KP isolates produced the KPC-2 carbapenemase which is consideredendemic in Greece. All isolates but one belonged to ST258. Notable higher resistance ratesto colistin and tigecycline were detected in 2013/14 compared to 2010. Resistance tocolistin is associated with mutations in mgrB, while resistance to tigecycline is associatedto ramR or to absence of the RamRA operon. A high diversity of multiple resistance genesthat were detected, indicate complex transmission dynamics.Conclusions: This study reports the genetic determinants of antibiotic resistance to betalactam and non-beta-lactam antibiotics among clinical isolates of K. pneumoniae fromhospitals of Crete. Molecular resistance mechanisms as well as the emergence of panresistantstrains are described. Comparison between 2 time periods showed that theoutbreak strain evolves and disseminates rapidly. In addition, core genome-MLST isshown as a promising tool for molecular fingerprinting of KPC-KP ST258. Interventionsare needed to withstand further transmission of this phenotype, which holds graveimplications for the healthcare system.Study 4: Application of international guidelines for the control of a nosocomial outbreak: The example of an outbreak due to pandrug resistant Acinetobacter baumanniiBackground: The emergence and spread of pandrug-resistant (PDR) pathogens in hospitalsis of great concern, with severe potential consequences for the healthcare system andpatient outcomes.Objective: This study reports the effectiveness of a bundle of interventions applied for themanagement of an outbreak due to PDR A. baumannii (PDR-AB) in a tertiary-care hospitalin Crete. The microbiological, molecular and clinical characteristics of the epidemic strainare also described.Methods: The outbreak evolved in 3 phases from February through October 2014,according to applied interventions. Molecular and genomic analysis of the outbreak strainswas performed, and clinical characteristics of patients were retrospectively retrieved. AsPDR-AB spread continued despite initial measures, a bundle of interventions according toESCMID recommendations was applied. These included enhanced hand hygiene, patientisolation, environmental and patient screening cultures, chlorhexidine bathing, alert codes,pre-emptive contact precautions in the ICU, continuous staff education, thoroughenvironmental cleaning, and structural modifications.Results: PDR-AB was identified in 39 patients, of which 22 were in the ICU. Rep-PCRanalysis revealed that the outbreak was due to clonal dissemination. Full genomesequencing revealed the antimicrobial resistance gene content. Carbapenem-resistancewas correlated with an intrinsic blaOXA-66 copy and the acquired blaOXA-23 gene. Theoutbreak was contained only after implementation of the extensive bundle ofinterventions. Mortality among the PDR-AB infected patients was 57.1%.Conclusions: This study illustrates that only the application of an extensive bundle ofmeasures according to international recommendations enabled containment of the PDRABoutbreak.Μελέτη 1: Μελέτη της μικροβιακής αντοχής και της κατανάλωσης αντιβιοτικών στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ΗρακλείουΣκοπός: η μελέτη των επικρατέστερων μικροργανισμών, των κυριότερων αντοχών και τηςεξέλιξής τους στο χρόνο, καθώς και της εξέλιξης της κατανάλωσης των αντιβιοτικών στοΠαΓΝΗ και ανά τμήμα.Μέθοδοι: Kατά το διάστημα Ιανουάριος 2009 - Μάρτιος 2010 (15 μήνες), προοπτικήκαθημερινή καταγραφή όλων των μικροβίων που απομονώθηκαν στο μικροβιολογικόεργαστήριο του νοσοκομείου και των αντοχών τους. Για την αποτύπωση της εξέλιξης τηςαντοχής συσχετίσθηκαν με δεδομένα καταγραφών των αντοχών κατά την πενταετία2005–2009. Επιπλέον συλλέχθηκαν και αναλύθηκαν αθροιστικά δεδομένα από τηνκατανάλωση αντιβιοτικών για δύο διακριτές χρονικές περιόδους, 2004-06 και 2008-09. Ηταξινόμηση της κατανάλωσης αντιβιοτικών έγινε σύμφωνα με την ομάδα J01 τουσυστήματος ταξινόμησης Anatomical Therapeutic Chemical (ATC) 2006 του ΠαγκόσμιουΟργανισμού Υγείας. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με αντίστοιχα δεδομένα του ΠαΓΝΗκαι της διεθνούς βιβλιογραφίας.Αποτελέσματα: απομονώθηκαν 6364 μοναδικά (non duplicate) στελέχη, εκ των οποίων4705 (73.9%) προέρχονταν από τμήματα του νοσοκομείου. Από αυτά, το 39.1%προέρχονταν από παθολογικά τμήματα, το 26.6% από χειρουργικά τμήματα, το 17.8%από τη ΜΕΘ και το 16.5% από παιδιατρικά τμήματα. Οι συχνότεροι μικροργανισμοί ήτανκοαγκουλάση-αρνητικοί σταφυλόκοκκοι (CNS, 18.4% του συνόλου), Escherichia coli(16.0%), Enterococcus spp (11.1%), Klebsiella pneumoniae (8.5%) και Pseudomonasaeruginosa (7.4%). Οι CNS ήταν οι συχνότεροι μικροργανισμοί σε καλλιέργειες αίματος(46.6% του συνόλου των αιμοκαλλιεργειών), τα E. coli ήταν τα συχνότερα απομονωθένταστα ούρα (54.4%), ενώ από τα δείγματα κατώτερου αναπνευστικού συχνότερα ήταν ταστελέχη Acinetobacter baumannii (19.9%), P. aeruginosa (13.5%), K. pneumoniae (11.1%) και Staphylococcus aureus (10.6%). Σε σχέση με τα προηγούμενα έτη, οι περισσότερες αντοχές εμφανίζουν σταθερή ή μειούμενη επίπτωση, με την εξαίρεση των στελεχών K.pneumoniae που παρουσιάζουν σαφή αύξηση των αντοχών σε όλα τα αντιβιοτικά (56.7% ποσοστό παραγωγής ESBL, 42.2% αντοχή στην ιμιπενέμη, 51.7% στις φθοριοκινολόνες, 7.1% στην κολιστίνη). Επίσης παρατηρήθηκε αύξηση της αντοχής των στελεχών E. coli στις φθοριοκινολόνες, σταθερά υψηλό ποσοστό αντοχής (82.9%) των A. baumannii στις καρβαπενέμες, με ιδαίτερη αύξηση στα τμήματα ΜΕΘ, Γενικής Παθολογίας, Αιματολογίας, Νεφρολογίας, Νευροχειρουργικής. Οι αντοχές της P. aeruginosa είναι σταθερές, σε επίπεδα συγκρίσιμα με τη διεθνή βιβλιογραφία (19.8% στην ιμιπενέμη, 12.4% στις φθοριοκινολόνες, 7.2% στη γενταμικίνη). Η επίπτωση των κυριότερων αντοχών των gram-θετικών παθογόνων (εντερόκοκκου στη βανκομυκίνη, S. aureus και CNS στη μεθικιλίνη) εμφανίζουν μείωση το 2009 σε σχέση με τα προηγούμενα έτη, με αντίστοιχα ποσοστά παρόμοια ή και χαμηλότερα από διεθνείς μελέτες. Στη ΜΕΘ, οι CNSεπικρατούσαν στις απομονώσεις στο αίμα (53.7% των αιμοκαλλιεργειών), ενώ στιςαπομονώσεις κατώτερου αναπνευστικού ήταν συχνότερα τα A. baumannii (25.6%) και K.pneumoniae (13.2%). Στη ΜΕΘ παρατηρήθηκαν υψηλά ποσοστά αντοχών στα στελέχη K.pneumoniae και A. baumannii, ενώ οι αντοχές των σταφυλοκόκκων, εντερόκοκκων, E. coliκαι P. aeruginosa ήταν σε επίπεδα παρόμοια ή χαμηλότερα από αυτά της διεθνούςβιβλιογραφίας.Όσον αφορά στην κατανάλωση αντιβιοτικών, οι κεφαλοσπορίνες ήταν τασυχνότερα χορηγούμενα αντιβιοτικά (20% της συνολικής κατανάλωσης),ακολουθούμενες από τις φθοριοκινολόνες (15%) και συνδυασμούς β-λακταμών/αναστολέων (13%), με σημαντική αύξηση της συνολικής κατανάλωσηςαντιβιοτικών (αύξηση κατά 73% το 2009 σε σχέση με το 1998) και ιδιαίτερα αυτών μεευρύ φάσμα. Σε σχέση με τις περισσότερες μελέτες, στο ΠαΓΝΗ παρατηρείται ίση ήχαμηλότερη κατανάλωση πενικιλινών, αλλά αρκετά υψηλότερη κατανάλωσηκεφαλοσπορινών, καρβαπενεμών, και νεότερων αντιβιοτικών όπως φθοριοκινολόνες,γλυκοπεπτίδια, λινεζολίδη, πολυμυξίνες, δαπτομυκίνη και τιγκεκυκλίνη. Η συνολικήκατανάλωση αντιβιοτικών στη ΜΕΘ ήταν πολύ υψηλή σε σύγκριση τόσο με τη συνολικήκατανάλωση στο ΠαΓΝΗ, όσο και με άλλες ΜΕΘ από το διεθνή χώρο.Συμπεράσματα: τα κυριότερα προβλήματα που εντοπίσθηκαν είναι τα υψηλά ποσοστάαντοχών στα συχνότερα απομονωθέντα gram-αρνητικά. Επιπλέον, παρατηρείταιαυξημένη κατανάλωση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος και νεότερων, τελευταίαςγραμμής αντιβιοτικών, ενώ αντίθετα παρατηρείται μείωση της κατανάλωσηςαντιβιοτικών με ειδικότερο ή στενότερο φάσμα. Στη ΜΕΘ ΠαΓΝΗ, λόγω των υψηλώνποσοστών αντοχής στα στελέχη K. pneumoniae και A. baumannii και της μεγάληςκατανάλωσης αντιβιοτικών, είναι απαραίτητη η ενίσχυση των μέτρων ελέγχου τηςαντοχής και η εφαρμογή προγράμματος βελτίωσης των πρακτικών χορήγησηςαντιβιοτικών.Μελέτη 2: Λοιμώξεις από πανανθεκτικά gram-αρνητικά βακτήρια: κλινικάχαρακτηριστικά, θεραπευτική αντιμετώπιση και έκβαση, σε μια σειρά 21 ασθενώνΣκοπός: η περιγραφή και ανάλυση των κλινικών χαρακτηριστικών, του θεραπευτικούχειρισμού και της έκβασης των λοιμώξεων από πανανθεκτικά gram-αρνητικά μικρόβιαστο ΠαΓΝΗ.Μέθοδοι: προοπτική μελέτη παρατήρησης σειράς ασθενών με λοίμωξη από πανανθεκτικάgram-αρνητικά βακτήρια από τον Απρίλιο 2006 έως και τον Απρίλιο 2008 στο ΠαΓΝΗ. Τααπομονωθέντα στελέχη A. baumannii, K. pneumoniae και P. aeruginosa θεωρούντανπανανθεκτικά εάν εμφάνιζαν αντοχή σε όλες τις ομάδες αντιβιοτικών πουχρησιμοποιούνταν για εμπειρική θεραπεία.Αποτελέσματα: Βρέθηκαν 21 ασθενείς με λοίμωξη από 23 πανανθεκτικά gram-αρνητικάβακτήρια. Η μέση τιμή APACHE II score ήταν 18.8, η μέση τιμή δείκτη συννοσηροτήτωνCharlson ήταν 2.9 και 20 (95.2%) ασθενείς είχαν ιστορικό νοσηλείας στη ΜΕΘ. Όλοι οιασθενείς είχαν πρόσφατη λήψη πολλαπλών αντιβιοτικών (διάμεσος 6 ομάδεςαντιβιοτικών). Οι λοιμώξεις εμφανίστηκαν 41.5 ημέρες (μέση τιμή) μετά την εισαγωγήστο νοσοκομείο. Η μέση διάρκεια νοσηλείας μετά τη λοίμωξη ήταν 54.6 ημέρες και 5ασθενείς (23.8%) απεβίωσαν λόγω της λοίμωξης. Η θεραπεία των λοιμώξεων βασιζότανκυρίως σε σχήματα που περιείχαν κολιστίνη (47.6%) ή τιγκεκυκλίνη (33.3%). Παρόλο πουείχαν παρόμοια κλινικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά με τους υπόλοιπους ασθενείς,οι 7 ασθενείς που έλαβαν τιγκεκυκλίνη ιάθηκαν και είχαν στατιστικά σημαντικάμικρότερη διάρκεια νοσηλείας μετά τη λοίμωξη.Συμπεράσματα: ασθενείς με λοίμωξη από πανανθεκτικά gram-αρνητικά βακτήριαχαρακτηρίζονται από πολλαπλές και σοβαρές συννοσηρότητες, μακρά νοσηλεία καιπροηγούμενη έκθεση σε πολλαπλά αντιβιοτικά και παρεμβάσεις. Υπαρχει σημαντικήπαράταση της νοσηλείας μετά τη λοίμωξη, αλλά η θνητότητα δεν είναι όσο υψηλή θααναμενόταν. Η χορήγηση τιγκεκυκλίνης σχετίσθηκε με ίαση και με χαμηλότερη διάρκειανοσηλείας, όμως χρειάζεται προσοχή στη χρήση της για τη διατήρηση του αντιβιοτικούαυτού σαν επιλογή σε λοιμώξεις από πανανθεκτικά στελέχη.Μελέτη 3: Εξέλιξη της πολυαντοχής σε στελέχη Klebsiella pneumoniae στα νοσοκομεία της ΚρήτηςΕισαγωγή: Η Klebsiella pneumoniae τύπου ST258 που παράγει την καρβαπενεμάση KPC-2μεταδίδεται ταχέως και συχνά σχετίζεται με σοβαρές νοσοκομειακές λοιμώξεις, μεαποτέλεσμα ως μοναδικές θεραπευτικές επιλογές να παραμένουν τελευταίας γραμμήςαντιβιοτικά, όπως κολιστίνη και τιγκεκυκλίνη.Σκοπός: Η περιγραφή της γονιδιακής βάσης επίκτητης αντοχής σε στελέχη K. pneumoniaeανθεκτικά στις καρβαπενέμες και η μελέτη της εξέλιξής τους στο χρόνο, στα νοσοκομείατης Κρήτης.Μέθοδοι: Συλλέχθησαν 34 στελέχη K. pneumoniae με αντοχή στις καρβαπενέμες απόασθενείς νοσηλευόμενους σε 3 νοσοκομεία της Κρήτης (ΠαΓΝΗ, Βενιζέλειο ΓενικόΝοσοκομείο Ηρακλείου, Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου) τις περιόδους 2010 και 2013/14.Πραγματοποιήθηκε φαινοτυπική ανάλυση, ταυτοποίηση στελεχών και ανάλυσηγονιδιώματος (whole genome sequencing) για ανίχνευση μηχανισμών επίκτητης αντοχής.Επίσης έγινε σύγκριση των ποσοστών αντοχής και της εξέλιξης του γονιδιώματος στιςδύο χρονικές περιόδους.Αποτελέσματα: Το 2013/14, βρέθηκαν 6/23 στελέχη ανθεκτικά σε όλα τα αντιβιοτικά πουελέγχθηκαν. Όλα τα στελέχη KPC-KP ήταν θετικά για παραγωγή της καρβαπενεμάσηςKPC-2 που θεωρείται ενδημική στον ελληνικό χώρο. Όλα τα στελέχη πλην ενός ανήκανστον τύπο ST258. Σημαντικά υψηλότερα ποσοστά αντοχής στην κολιστίνη καιτιγκεκυκλίνη ανιχνεύθηκαν την περίοδο 2013/14 σε σχέση με το 2010. Η αντοχή στηνκολιστίνη σχετίζεται με μεταλλάξεις στο γονίδιο mgrB, ενώ η αντοχή στην τιγκεκυκλίνησχετίζεται με μεταλλάξεις στο γονίδιο ramR ή με απουσία γονιδίων του οπερονίουRamRA. Αναγνωρίσθηκαν πολλαπλά γονίδια επίκτητης αντοχής σε διάφορα αντιβιοτικάκαι μεταλλάξεις, τα οποία καταδεικνύουν υψηλή δυναμική μεταδοτικότητας.Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη είναι μία αναφορά των γενετικών καθοριστώνεπίκτητης αντοχής σε β-λακταμικά και μη-λακταμικά αντιβιοτικά σε ανθεκτική στιςκαρβαπενέμες K. pneumoniae σε 3 νοσοκομεία της Κρήτης. Περιγράφονται οι μοριακοίμηχανισμοί πίσω από τις αντοχές αυτές καθώς και η εμφάνιση πανανθεκτικών στελεχών.Η εξέλιξη της αντοχής μεταξύ των 2 περιόδων που μελετήθηκαν δείχνει την ταχύτητα μετην οποία πολλαπλασιάζονται οι μηχανισμοί αντοχής σε ένα στέλεχος. Η ανάλυση με coregenome-MLST θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο ταχείαςαναγνώρισης μοριακών δεικτών της KPC-KP ST258. Επιπλέον, καθίσταται προφανής ηανάγκη εφαρμογής παρεμβάσεων για την αποτροπή της περαιτέρω μετάδοσης τουφαινότυπου αυτού, που κρύβει σοβαρές επιπτώσεις στο σύστημα υγείας.Μελέτη 4: Εφαρμογή διεθνών οδηγιών για τον έλεγχο μίας νοσοκομειακής επιδημίας από πολυανθεκτικά μικρόβια: Το παράδειγμα της επιδημίας από πανανθεκτικό Acinetobacter baumanniiΕισαγωγή: Η εμφάνιση και μετάδοση πανανθεκτικών βακτηρίων στο νοσοκομειακό χώροθα είχε σοβαρές επιπτώσεις τόσο στο σύστημα υγείας, όσο και στην αντιμετώπιση καιέκβαση των ασθενών.Σκοπός: Η μελέτη αυτή παρουσιάζει την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής δέσμηςμέτρων που εφαρμόσθηκαν για τον περιορισμό μίας επιδημίας από πανανθεκτικό A.baumannii (PDR-AB) στο τριτοβάθμιο Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείο, ενώ περιγράφονταιοι μικροβιολογικοί, μοριακοί και κλινικοί χαρακτήρες του επιδημικού στελέχους.Μέθοδοι: Βάσει των παρεμβάσεων που εφαρμόσθηκαν, η επιδημία εξελίχθηκε σε 3 φάσειςαπό το Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο 2014. Πραγματοποιήθηκε μοριακή και γονιδιακήανάλυση του υπεύθυνου για την επιδημία στελέχους, ενώ παράλληλα καταγράφηκαν τακλινικά χαρακτηριστικά και η έκβαση των λοιμώξεων. Παρά τα αρχικά μέτρα πουαφορούσαν σε ενίσχυση της υγιεινής χεριών και εκπαίδευση, η επιδημία συνεχίσθηκε, μεαποτέλεσμα να κριθεί αναγκαία η εφαρμογή πλέον μίας δέσμης μέτρων ελέγχου καιπρόληψης λοιμώξεων, σύμφωνα με τις πρόσφατα δημοσιευμένες οδηγίες της EuropeanSociety of Clinical Microbiology and Infectious Diseases (ESCMID). Οι παρεμβάσεις αυτέςπεριλάμβαναν: ενίσχυση της υγιεινής χεριών, απομόνωση επαφής ασθενών, έλεγχο(screening) ασθενών και περιβάλλοντος για αποικισμό από PDR-AB, πλύσιμο ασθενών μεχλωρεξιδίνη, σηματοδότηση ασθενών για έγκαιρη αναγνώριση, προληπτική (pre-emptive)απομόνωση επαφής ασθενών στη ΜΕΘ, συνεχή και υποχρεωτική εκπαίδευσηπροσωπικού σε θέματα ελέγχου λοιμώξεων, εντατικό περιβαλλοντικό καθαρισμό καιτροποποίηση υποδομών.Αποτελέσματα: Συνολικά κατά την 9-μηνη διάρκεια της επιδημίας, απομονώθηκε PDR-ABσε 39 ασθενείς, εκ των οποίων οι 22 ήταν στη ΜΕΘ. Η ανάλυση με Rep-PCR έδειξε ότι ηεπιδημία οφειλόταν σε κλωνική διασπορά. Πλήρης γονιδιακή ανάλυση αποκάλυψε τηγονιδιακή βάση της αντοχής του υπεύθυνου στελέχους. Η αντοχή στις καρβαπενέμεςοφει